ناصر عسگری - استادیار، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت دانشگاه هوایی شهید ستاری، تهران، ایران
منوچهر انصاری - دانشیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمد کیان پور - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی- رفتار سازمانی، دانشکده مدیریت دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
محمد اسماعیلی - دکترای مدیریت ورزشی، مدرس دانشگاه هوایی شهید ستاری، تهران، ایران.

زمینه و هدف: در دنیای بسیار متغیر و پویای امروزین، رشد و بالندگی حرفه ای منابع انسانی از عوامل کلیدی موفقیت سازمان ها به شمار می رود. سرمایه گذاری های عظیم آموزشی سازمان ها نیز به همین منظور انجام می شود. با وجود این، اطمینان از انتقال یادگیری به محیط کار به یکی از دغدغه های مهم مدیران تبدیل شده است. در این راستا، پژوهش حاضر به شناسایی و اولویت بندی عوامل بازدارنده انتقال یادگیری در محیط کار پرداخته است. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش پیمایشی است. جامعه آماری این مطالعه مدیران و فرماندهان یک سازمان علمی دفاعی بود که برای تحلیل عاملی اکتشافی تعداد ۱۲۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و برای رتبه بندی تعداد ۸ نفر از خبرگان با روش قضاوتی هدف مند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. یافته ها: تحلیل سلسله مراتبی فازی داده ها نشان داد که مهم ترین عوامل بازدارنده انتقال یادگیری عبارت اند از: ویژگی های سازمانی (حمایت مدیران و فرماندهان و مشوق های بیرونی و درونی)، ویژگی های فردی (مقاومت در برابر تغییر و خودکارآمدی افراد)، ویژگی های شغلی (امکانات و ابزار مورد نیاز شغل، پیامد شغلی مثبت و منفی) و ویژگی های دوره آموزشی (طرح انتقال آموزش و تعهد آموزشی). نتیجه گیری: رفع عوامل بازدارنده یادگیری سازمانی موجب ارتقای اثربخشی آموزش های کارکنان خواهد شد.

انتقال یادگیری, موانع سازمانی, موانع فردی, ویژگی های شغلی, موانع دوره آموزشی