طراحی و رتبه بندی شیوه های استعدادیابی در مراکز نخبگانی نیروهای مسلح

زمینه و هدف: با تبلور دوره خردورزی، استعدادها به عنوان نوعی سرمایه دانشی در جهت کسب مزیت رقابتی و توسعه روزافزون سازمان ها محسوب می شوند و مدیران منابع انسانی همواره در پی شناسایی دقیق استعدادهای برتر داخلی یا خارجی بوده­اند. بر این اساس، این پژوهش به ارائه الگوی شیوه های استعدادیابی در مراکز نخبگانی نیروهای مسلح  می پردازد. روش شناسی: تحقیق حاضر از نظر هدف، مطالعه ای اکتشافی- توصیفی و با رویکردی توسعه ای-کاربردی است که در آن از راهبرد پژوهش آمیخته استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل نخبگان علمی و مدیران ارشد مراکز نخبگانی نیروهای مسلح است. نمونه آماری شامل ۲۲ نفر به روش قضاوتی هدفمند انتخاب شدند. گردآوری داده ها به دو روش کتابخانه ای و میدانی (مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان و پرسشنامه خبره­مبنا) انجام شد. برای تحلیل داده ها در مرحله کیفی از طریق کدگذاری داده ها و در مرحله کمی، از رویکرد تصمیم گیری چندمعیاره با روش تئوری اعداد خاکستری استفاده شد. یافته ها: نتایج بخش کیفی، به طراحی الگوی شیوه های استعدادیابی در مراکز نخبگانی نیروهای مسلح منتهی شد. یافته­های بخش کمی نشان داد که در بین روش­های استعدادیابی فعالانه، روش جستجوگرانه با ضریب مطلوبیت (۹۴۷/۰) و در بین روش­های استعدادیابی منفعلانه، روش خوداظهارانه با ضریب (۸۹۱/۰) دارای بالاترین اولویت برای مراکز نخبگانی نیروهای مسلح بودند. نتیجه گیری: استفاده از روش های استعدادیابی پژوهش حاضر موجب حفظ و نگهداشت و توسعه اثربخش نخبگان در مراکز نخبگانی نیروهای مسلح می شود.

کلیدواژه ها:

نخبه گزینی ، معماری استعداد ، تئوری اعداد خاکستری ، مراکز نخبگانی نیروهای مسلح