تاثیر سطوح مختلف کودهای نیتروژن و روی بر ویژگی های کمی و کیفی دانه آفتابگردان

به منظور بررسی تاثیر دو عنصر نیتروژن و روی بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه آفتابگردان (رقم جامعه ۱)، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۳۹۲ - ۱۳۹۱ در دانشگاه زابل اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح نیتروژن ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل اول و سه سطح محلول­پاشی عنصر روی شامل: عدم مصرف (شاهد)، ۵/۱ و ۳ لیتر در هزار لیتر آب به عنوان عامل دوم بودند. نتایج نشان داد، نیتروژن تاثیر معنی­داری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، قطر طبق و وزن هزار دانه داشت و سبب افزایش آنها شد. بیشترین عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه و قطر طبق در سطح کودی ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار به ترتیب از افزایشی معادل ۱/۴۶، ۲/۷، ۸/۲۸ و ۲/۲۱ درصد نسبت به تیمار ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار برخودار بودند. به جز پتاسیم و درصد روغن تیمار کودی نیتروژن با تاثیر معنی دار بر مقادیر عناصر نیتروژن، فسفر و روی دانه، سبب افزایش آنها گردید. محلول پاشی عنصر روی به جز قطر طبق، تاثیر معنی­دار بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد دانه داشت و سبب افزایش آنها شد. عملکرد دانه در سطح ۳ لیتر در هزار لیتر آب از افزایشی معادل ۵/۲۱ درصد نسبت به تیمار شاهد برخودار بود. محلول پاشی عنصر روی با تاثیر معنی دار بر درصد نیتروژن، میزان فسفر و روی در دانه سبب افزایش آنها شد. در این آزمایش بهترین تاثیر کود نیتروژن مربوط به تیمار ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار و محلول پاشی ۳ لیتر در هزار لیتر عنصر روی بودند.

کلیدواژه ها:

Sunflower ، Quantitative yield ، Nitrogen ، Zinc ، آفتابگردان ، عملکرد کمی ، عنصر روی ، نیتروژن