تاثیر تنظیم کننده های رشد سیتوکینینی بر باززایی مستقیم پنج رقم سیب زمینی

 به منظور بهینه سازی باززایی مستقیم ارقام مختلف سیب زمینی (.solanum tuberosum L) شامل آریندا، اگریا، سانته، مارادونا و مارفونا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. ریزنمونه های میانگره در محیط MS دارای غلظت های مختلف بنزیل آمینوپورین (BAP) (۱، ۲، ۵، ۱۰ و ۱۵ میلی گرم در لیتر) و کینتین  (Kin) (۵/۰، ۱، ۲، ۵، ۱۰ و ۱۵ میلی گرم در لیتر) در ترکیب باهم کشت شدند. ارزیابی نتایج به دست آمده در محیط درون شیشه ای نشان داد هورمون BAP نسبت به هورمون Kin تاثیر بهتری بر باززایی ارقام مختلف سیب زمینی دارد. غلظت های پایین هورمون BAP بیشترین تاثیر را در تولید ساقه و ریشه داشتند و در غلظت های بالاتر این هورمون، بییشترین میزان جنین تولید شد. طول ساقه ها و ریشه های تولید شده نیز در غلظت های پایین BAP بیشتر بود و با افزایش غلظت کاهش یافت، اما حضور BAP در محیط کشت در طول جنین تاثیری نداشت. غلظت های مختلف هورمون Kin اثر معنی داری بر میزان ساقه زایی و طول ساقه های تولید شده داشتند، اما در میزان ریشه زایی، جنین زایی، طول ریشه ها و جنین های به دست آمده تاثیری نداشتند. بر اساس نتایج، هورمون Kin تاثیری بر سرعت باززایی نداشت، اما غلظت بالاتر BAP باعث افزایش سرعت باززایی شد. در بین ارقام در بیشتر صفات اندازه گیری شده، اختلاف معنی دار وجود داشت. مارفونا در تمامی صفات بهترین پاسخ را به شرایط درون شیشه ای نشان داد. بنابراین به طورکلی می توان گفت القای اندام زایی مستقیم در سیب زمینی بسیار به نوع ژنوتیپ وابسته است و نیز استفاده از تنظیم کننده رشد BAP، نقش مهمی در القای اندام زایی مستقیم در ارقام سیب زمینی دارد.

کلیدواژه ها:

Callus culture ، Organogenesis ، اندام زایی ، کشت کالوس