بررسی آثار محدودیت غذایی شدید در اوایل دوره پرورش و مکمل اسید آمینه در دوره تغذیه مجدد بر عملکرد جوجه های گوشتی

به منظور بررسی رشد و شاخص های لاشه در جوجه خروس های تحت محدودیت غذایی، آزمایشی در اوایل دوره پرورش انجام گرفت. جوجه های با محدودیت غذایی از ۷ تا ۱۴ روزگی مقداری غذا دریافت کردند تا معادلBW۰.۶۷*۱.۵  کیلوکالری انرژی به ازای هر پرنده در روز تامین گردد. از روز نخست تا ۷ روزگی و از ۱۴ تا ۵۶ روزگی تمام پرندگان به صورت آزاد تغذیه شدند. جیره های پرندگان تحت محدودیت در مرحله بازگشت به تغذیه آزاد، یعنی در دوره آغازین و رشد، دارای اسیدهای آمینه متیونین و سیستین به میزان ۱۵% بیشتر از توصیه (۱۹۹۴ NRC)   بود. اختلاف معنی داری در درصد کبد، سینه ، قلب، و درصد چربی کبد و لاشه میان پرندگان تحت محدودیت غذایی و گروه شاهد با تغذیه آزاد در ۵۶ روزگی دیده نشد. وزن بدنی جوجه های با محدودیت غذایی به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد در ۵۶ روزگی بود (P<۰.۰۵). با وجود این ، جوجه های تحت محدودیت غذایی به طور معنی داری ضریب تبدیل غذایی کمتری در کل دوره پرورشی داشتند (P<۰.۰۵). پرندگان تحت محدودیت که جیره هایی با سطوح بالاتر اسیدهای آمینه گوگرددار را در دوره آغازین و رشد در مرحله بازگشت به تغذیه آزاد دریافت کردند، به طور معنی داری چربی محوطه شکمی کمتری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (P<۰.۰۵).

کلیدواژه ها:

Feed restriction ، Broiler ، Amino acid ، Body weight ، Feed to gain ratio ، Abdominal fat pad ، محدودیت غذایی ، جوجه گوشتی ، اسید آمینه ، وزن بدن ، ضریب تبدیل غذایی ، چربی محوطه شکمی