شهریار مقصودلو
ابوالقاسم گلیان
فریدون افتخار شاهرودی
مهدی نصیری محلاتی
حسن کرمانشاهی

در یک طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل ۳×۳ و با ۵ تکرار ۱۰ قطعه ای، ۴۵۰ جوجه خروس یک روزه آرین با سه میزان انرژی جیره (۲۸۰۰، ۳۰۰۰ و ۳۲۰۰ کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره) تغذیه شدند. دوره پرورش جوجه ها به دو مرحله آغازین و پایانی تقسیم و به جوجه ها دو جیره پیش دان و پس دان داده شد. جیره های آغازین و پایانی در سه سن ۱۶، ۲۱ و ۲۶ روزگی تعویض گردید. پس از این تعویض، جیره پایانی تا سن ۴۲ روزگی به طور آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفت. افزایش میزان انرژی و زمان استفاده از جیره متراکم تر پیش دان باعث بیشتر شدن افزایش وزن جوجه ها و بهبود ضریب تبدیل خوراک، در سن ۲۶ روزگی شد (۰۱/۰>P). ضریب تبدیل انرژی در سن ۲۶ روزگی با کاهش انرژی جیره و افزایش زمان تعویض جیره پیش دان و پس دان، کاهش معنی دار یافت (۰۱/۰>P). در سن ۴۲ روزگی، زمان تعویض جیره پیش دان و پس دان اثر معنی داری بر ضریب تبدیل خوراک و ضریب تبدیل انرژی نداشت، ولی با افزایش زمان استفاده از جیره پیش دان، جوجه ها افزایش وزن بیشتری پیدا کردند (P<۰.۰۵). اثر تداخل انرژی و زمان تعویض جیره پیش دان و پس دان بر ضریب تبدیل خوراک و ضریب تبدیل انرژی در فاصله سنی ۱-۴۲ روزگی معنی دار شد (P<۰.۰۵). نتایج این آزمایش نشان داد که برای تولید جوجه های گوشتی با وزن تقریبی کمتر از دو کیلوگرم، افزایش میزان انرژی و زمان استفاده از جیره پیش دان، عملکرد عمومی را بهبود خواهد بخشید.

Broiler, Time of feed replacement, Starter, Finisher, Metabolizable energy., جوجه گوشتی، زمان تعوض، پیش دان، پس دان، انرژی قابل متابولسیم