مقایسه تطبیقی مناظر محلات بافت قدیمی و معاصر با تاکید بر تکنیک ترجیح بصری (محلات ملاصدرا و سعدی، قزوین)

آنچه که در اولین برخورد از شهر، خود را در معرض دید و قضاوت ناظران و استفاده کنندگان فضاهای شهری قرار میدهد، منظر بصری شهر می باشد. مولفه های بصری فضاهای شهری، مهمترین بخش از کیفیت محیطی محسوب می گردند که عامل تقویت و یا تضعیف حس مکان ، تعلق خاطر افراد به محیط و در نتیجه رضایت مندی و یا عدم رضایت آنها از فضاهای شهری مورد استفاده شان میشود. در پژوهش حاضر، آنچه که در راس مسائل حاکم بر بافت های شهری فرسوده مد نظر است، مسئله منظر فرسوده، نابسامان و نازیبای فضاهای شهری بافت های فرسوده در قیاس با فضاهای شهری جدید می باشد که در نتیجه آن، افت کیفی محیط و نارضایتی کاربران از فضاهای شهری پدید می آید.چشم انداز و هدف کلی پژوهش حاضر، دست یابی به یک چهارچوب نظری منتظم از مولفه ها و شاخص های مطلوب و مورد تایید در باب منظر شهری در محلات قدیم و جدید شهر است به طوری که بتوان با صرف نظر نمودن از نقاط ضعف منظر هر یک از محلات قدیم و جدید، نقاط قوت مناظر مراکز محلات را به عنوان راهبردهای پیشنهادی در ساماندهی محدوده های انتخابی، با هدف دست یابی به مطلوبیت سیمای بصری مراکز محلات ارائه نمود. فرآیند کلی این پژوهش مبنی بر مقایسه تطبیقی محلات دو محدوده با دو زمینه متفاوت بافت قدیم و جدید(محله سعدی و ملاصدرا) ، متشکل از مراحل مختلفی از جمله شناخت و برداشت میدانی محدوده توسط پژوهشگر، بررسی نقطه نظرات شهروندان و کاربران نسبت به منظر بصری از طریق پرسشنامه و در آخر مشخص نمودن ترجیحات بصری مردم نسبت به وضعیت قبل و بعد از اعمال اقدامات پیشنهادی محدوده های مورد مطالعه می باشد. در محدوده های منتخب، جمله اقدامات اصلاح و طراحی منظر محدوده ها، متناسب با زمینه پیشنهاد شدند به طوری که در محدوده سعدی نوسازی نمای جداره ها با توجه بافت زمینه سنتی تر آن نسبت به محدوده ملاصدرا صورت گرفت. به طور کلی جلب مشارکت مردم در طراحی و مداخلات اصلاحی از جمله دستاوردها و نکات مثبت این اقدام بوده است

کلیدواژه ها:

بافت قدیم ، محلات ، منظر بصری ، تکنیک ترجیح بصری