خوردگی ایمپلنت دندان

امروزه یکی از مهم ترین روش های درمان جایگزینی دندان از دست رفته، استفاده از ایمپلنت است. کاربرد ایمپلنت ها در دندان به مرور زمان تحت تاثیر شرایط دهان و پدیده هایی نظیر خوردگی و خستگی قرار می گیرد . در این تحقیق به بررسی پدیده خوردگی به صورت تجربی با شرایط مشابه دهان در انواع ایمپلنت ها با تمرکز بر روش ساخت، جنس و شرایط سطح پرداخته شده است. از ایمپلنت های دندانی در بیمارانی که بصورت جزئی، تکی و یا به طور کامل دندان خود را از دست داده اند به صورت متداول استفاده می گردد. یکی از مهم ترین روش های درمان جایگزینی دندان از دست رفته، استفاده از ایمپلنت است. از ایمپلنت های دندانی به عنوان جایگزینی مناسب و دائمی به جای یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شود. پس از قراردادن ایمپلنت توسط دندانپزشک در داخل استخوان فک، با استخوان سازی سلول های استخوان ساز در سطح ایمپلنت، استخوان فک به ایمپلنت جوش می خورد. خوردگی یکنواخت که یک نوع خوردگی اجتناب ناپذیر است که تمام موادی فلزاتی که در معرض یک محلول الکترولیت قرار دارند به آن دچار می شوند. خوردگی حفره ای که به صورت موضعی خوردگی متقارن در حفرات سطح فلز اتفاق می افتد که معمولا در فلزاتی که به وسیله یک لایه نازک اکسید محافظت شده اند اتفاق می افتد. با حضور کلراید در محیط فیلم به صورت موضعی شکسته و سرعت از بین رفتن فلز با تشکیل حفرات افزایش می یابد. خوردگی گالوانیکی در ایمپلنت های دندانی تیتانیمی بیشتر خوردگی هایی که معمولا در ایمپلنت های دندانی به وجود می آید از نوع خوردگی گالوانیکی است. تیتانیم برای کاشته شدن در قسمت انتهایی استخوان استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

ایمپلنت ، دندان ، خوردگی ایمپلنت