نعیین مولفه های تشکیل دهنده ی عشق بین همسران بر اساس مفاهیم عرفانی

عشق، یک مفهوم و سازه روانشناختی است که بیانگر احساساتی جوشان ،علاقه ای لطیف، جاذبه ای شدید و باوری عمیق در رابطه بین انسان با خدا، ویا با موجود یا انسانی دیگر میباشد. در ده ههای اخیر توسط دانشمندان متعدد از جمله در نظریه عشق استرنبرگ، تعاریفی در مورد عشق بین دو انسان ارائه شده و عوامل تشکیل دهنده آن تعیین شده است. در فرهنگ ملی و دینی ایران نیز از جمله در عرفان اسلامی، عشق جایگاه ویژهای دارد. در این مقاله سعی کردهام با روشی توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای با نگاه به تفاسیری که از عشق الهی و عرفانی با توجه به اشعار مولانا و مطابقتش با قرآن وجود دارد، عشق مجازی و به ویژه عشق بین همسران را تببین کرده و عوامل تشکیل دهنده آن را بر طبق مفاهیم عرفانی و اسلامی تعیین کنم. در نتیجه این تحقیق ۲۰عامل اساسی را که بر اساس مفاهیم عرفانی تشکیل دهنده ی سازه ی عشق هستند به شرح زیر به عنوان یافته های پژوهش، استخراج نمودیم: گره گشایی- همکاری و راهگشایی- یاریگری- همرازی- آرزوسازی- غمخواری- شادانی و شادی زایی- همدلی- مشورت و هدایت دلسوزانه – دیگرخواهی- از خودگذشتگی- ذوب شدگی- آیینگی- پشتیبانی و حمابت-خلوص- قدرت بخشی و تقویت اعتماد به نفس- ایمنی و امنیت بخشی- احترام- مراقبت – مسئولیت پذیری.

کلیدواژه ها:

عشق ، عشق همسران ، عشق مجازی ، عرفان