پیش بینی کیفیت تدریس اعضای هیئت علمی بر اساس ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی آنان

پژوهش حاضر در راستای پیش بینی کیفیت تدریس اعضای هیئت علمی بر اساس ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی آنان انجام شده است. جامعه آماری کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان بوده که از میان آنان با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۲۸۷ نفر انتخاب شده اند. ابزارهای اندازه گیری شامل؛ پرسشنامه محقق ساخته سنجش کیفیت تدریس با ۲۴ گویه و آلفای کرونباخ ۸۸۱/۰، پرسشنامه ذهنیت فلسفی با ۴۲ گویه و آلفای کرونباخ ۸۵۰/۰ و پرسشنامه انگیزش شغلی لوداهل و کیچنر با ۲۰ گویه و آلفای کرونباخ ۸۵۵/۰ بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. نتایج نشان داد؛ ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی اعضای هیئت علمی به طور مثبت و معنادار به ترتیب با ضریب بتای ۴۰۵/۰ و ضریب بتای ۲۷۵/۰، قادر به پیش بینی کیفیت تدریس آنان می باشد. همچنین ذهنیت فلسفی اعضای هیئت علمی می تواند انگیزش شغلی آنان را به طور مثبت و معنادار پیش بینی نماید. رابطه خطی مثبت و معنادار بین ابعاد ذهنیت فلسفی (جامعیت، تعمق و انعطاف پذیری) با کیفیت تدریس اعضای هیئت علمی وجود دارد و این سه بعد از ذهنیت فلسفی قادر به پیش بینی کیفیت تدریس استادان هستند. از میان ابعاد انگیزش شغلی، بین متغیرهای خودباوری و رضایت شغلی با کیفیت تدریس رابطه خطی مثبت و معنادار وجود دارد و اثر بقیه ابعاد انگیزش شغلی بر کیفیت تدریس معنادار نیست. بین کیفیت تدریس استادان زن و مرد تفاوت معنادار وجود دارد و میزان کیفیت تدریس در اساتید زن بیشتر از اساتید مرد است. میان کیفیت تدریس اساتید بر اساس سن و سابقه تدریس آنان تفاوت معنادار وجود ندارد همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معنادار بین دانشکده های مختلف دانشگاه از نظر کیفیت تدریس وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت تدریس ، ذهنیت فلسفی ، انگیزش شغلی ، اعضاء هیات علمی ، آموزش عالی