سرمایه داری الهی در تعالیم وحیانی

نگرش توحیدی والهی به مقوله ثروت وسرمایه داری یعنی رفتاری هماهنگ با فطرت انسانی در روابط اقتصادی جامعه.این نگرش در سرمایه داری الهی مهمترین رکن مدیریت برسرمایه ومنابع مالی وانسانی است. سرمایه داری الهی یعنی حاکمیت اندیشه توحیدی برفعالیتهای اقتصادی جامعه وبه تبع آن هدایت رفتارهای اقتصادی انسان) در زمینه مبادله، تولید، توزیع ومصرف ( به سمت ارزش آفرینی و در نهایت ساخت یک نظام اقتصادی مبتنی بر قسط وعدل که هدف همه انبیاء الهی در نیل انسان به سعادت دنیوی واخروی بوده است. این نوع اندیشه در سرمایه داری هدف از فعالیتهای اقتصادی را کسب حداکثر سود به هرقیمتی نمیداند بلکه خیراندیشی وعدالت خواهی را پایه حرکتهای مفید اقتصادی بیان میکند. رقابت.بازار.مالکیت خصوصی در نگاه سرمایه داری الهی ابزار رسیدن به منافع شخصی وسودجویی نیستند بلکه با توسعه پایدار واصلاح الگوهای اقتصادی هماهنگ وآمیخته اند