بررسی ارتباط بین آگاهی و رفتار شهروندان در خصوص کاهش تولید پسماند با حذف کیسه های پلاستیکی (مطالعه موردی شهر شیراز)

توسعه شهرنشینی، رواج فرهنگ مصرف گرایی، افزایش جمعیت و به تبع آن پیچیده تر شدن زندگی جوامع بشری در قرن جدید، محیط زیست انسانی و طبیعی را با مخاطرات جدی مواجه ساخته است. یکی از بارزترین این مشکلات، افزایش تولید مواد زائد است. مدیریت مواد زاید جامد شامل روش های مختلفی به منظور کاهش حجم زباله های جامد می باشد که از آن جمله می توان به استفاده مجدد و بازیافت مواد، کاهش از مبداء تولید و ...اشاره کرد. در روند کاهش تولید پسماند یکی از عوامل افزایش سرانه میزان استفاده از کیسه های نایلونی یکبار مصرف می باشد، لذا با توجه به اینکه دانش و اگاهی مخاطبین یکی از محور های های اصلی آموزش و فرهنگ سازی مدیریت پسماند و در واقع یکی از اصلی ترین مقوله در مدیریت پسماند در مبدا است، این مسئله مطرح می شود که با افزایش دانش شهروندان در مقوله ی مدیریت پسماند، سطح رفتار ایشان و مشارکت فعالانه آن ها در زمینه ی کاهش تولید پسماند چه تغییری پیدا می کند. پژوهش حاضر از نظر هدف در حیطه پژوهش های کاربردی است. اما از نظر ماهیت و روش گردآوری داده ها، به دلیل اینکه رویکرد حاکم بر این پژوهش روش پیمایشی با استفاده از پرسشنامه بوده یک پژوهش توصیفی- پیمایشی به حساب می آید. به همین منظور در مناطق ۱۱ گانه شهرداری شیراز از طریق پرسشنامه موضوع مذکور بررسی گردید که نتایج نشان داد با افزایش آگاهی شهروندان در خصوص مفاهیم مدیریت پسماند در مبدا، اقدامات شهروندان در زمینه کاهش تولید پسماند (حذف کیسه های پلاستیکی و استفاده از کیسه های پارچه ای بادوام) نیز افزایش می یابد و برعکس کاهش آگاهی با کاهش اقدامات در زمینه مدیریت پسماند ارتباط مستقیمی دارند.