تاثیر جداره های سبز بر سطح آسایش حرارتی و کاهش مصرف انرژی در ساختمانهای بلندمرتبه شهر تهران

امروزه بام و دیوار سبز به عنوان یکی از رویکردهای معماری پایدار در جهت افزایش سرانه فضای سبز و ارتقای کیفیت محیط زیست شناخته شده است. جداره های سبز عمودی توسط مکانیزمهای گوناگونی مانند سایه اندازی، سرمایش تبخیری، عایق حرارتی و مسدود کردن جریان باد به کاهش مصرف انرژی ساختمان کمک میکنند. تاثیر عایق کنندگی این سیستمها به مشخصات لایه های استفاده شده مانند خاک (ضخامت و نوع مصالح)، فاصله هوایی و خصوصا گیاه کاشت شده وابسته است. تراکم شاخ و برگها و پوشش آنها به صورت قابل ملاحظه ای بر اثر سایه اندازی این سیستم ها تاثیر گذار است و نقشی اساسی بر کاهش مصرف انرژی علی الخصوص در فصول گرم سال دارد. پژوهش حاضر قصد دارد با بررسی انواع سیستم های سبز عمودی با روش تطبیقی و تحلیل محتوا و مقایسه آنها بهترین گزینه را به عنوان راهکار سرمایشی ایستا در راستای جلوگیری از جذب تابش ناخواسته در فصول گرم سال و به تبع آن کاهش مصرف کل انرژی در ساختمانهای بلندمرتبه به صورت یکپارچه با دیگر عوامل دخیل در طراحی مسکن به کار گیرد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که افزودن لایه ۳ سانتیمتری گیاه به دیوار معادل اضافه شدن تقریبی ۲ واحد به مقاومت دیوار میباشد. در نهایت میزان تجمع مختلفی از سبزینگی بر روی دیوار شبیهسازی و درصد سبزینگی ۴۰ درصد با توجه به میزان کاهش مصرف انرژی آن، انتخاب شد. و میزان کاهش مصرف انرژی حدود ۱۱ درصد برآورد شده است.