شناسایی عوامل موثر بر آمادگی کارآفرینی استارتاپ ها با نقش تعدیلگر آموزش کارآفرینی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر آمادگی کارآفرینی استارتاپها با نقش تعدیل گر آموزش کارآفرینی انجام شد. تحقیق از نظر هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها توصیفی-پیمایشی می باشد، که با تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری تحقیق مدیران استارت آپ های مستقر در پارکهای علم و فناوری در شهر تهران میباشند. حجم نمونه با استفاده از حجم مورد نیاز برای مدلسازی معادلات ساختاری، ۲۰۰ نمونه تعیین شد، که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. در نهایت از ۲۰۰ پرسشنامه توزیع شده، ۱۷۴ پرسشنامه کامل برگشت داده شد، نرخ بازگشت % ۸۷ میباشد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه استاندارد بوده است که روایی و پایایی آن تایید شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که انگیزش با ضریب مسیر ۰/۳۳۶، شناسایی فرصت با ضریب مسیر ۰/۱۳۱، منابع با ضریب مسیر ۰/۱۴۲ و توانایی کارآفرینی با ضریب مسیر ۰/۶۶۲ بر آمادگی کارآفرینی استارت آپ ها تاثیر معنی داری دارد و آموزش کارآفرینی در این میان نقش تعدیلگر دارد. براساس نتایج به دست آمده آموزش کارآفرینی بیشترین نقش تعدیلگر را در مسیر تاثیر توانایی کارآفرینی بر آمادگی کارآفرینی دارد.

کلیدواژه ها:

آمادگی کارآفرینی ، استارت آپ ها ، آموزش کارآفرینی