موانع سیاسی و حقوقی پیوستن ایران به گروه ویژه ی اقدام مالی (FATF)

گروه ویژه اقدام مالی (در پولشویی) یا به اختصار اف ای تی اف (FATF)، نام یک سازمان بین دولتی است که با نگرش به سیاست های توسعه برای مبارزه با پولشویی تاسیس شده است. کشور ایران به دلیل این که از جانب این سازمان به عنوان کشوری که همکاری لازم با این کارگروه را ندارد، شناسایی شده است از سال ۲۰۰۹ در لیست سیاه FATF قرار دارد. مباحث مربوط به گروه ویژه ی اقدام مالی و اختلافات بر سر پیوستن یا عدم پیوستن جمهوری اسلامی به این کارگروه و نیز تصویب کنوانسیون های آن در سال های اخیر در فضای داخلی ایران دارای اهمیت ویژه بوده است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی پیامدهای پیوستن یا عدم پیوستن ایران به گروه ویژه ی اقدام مالی و نیز موانعی است که بر سر راه پیوستن ایران به این کارگروه قرار دارند. با توجه به اختلاف نظرهایی که در بین تصمیم گیران سیاست خارجی ایران در رابطه با تصویب کنوانسیون های این کارگروه و نیز لزوم یا عدم لزوم خروج از لیست سیاه این سازمان وجود دارد، به نظر می رسد که یک بررسی همه جانبه بتواند با اولویت بخشیدن به رویکرد هزینه فایده، روند تصمیم گیری را ساده تر نماید. پرسش نوشتار حاضر این است که چگونه می توان موانعی که بر سر راه پیوستن ایران به گروه ویژه ی اقدام مالی قرار دارد را از میان برداشت؟ فرضیه ی پژوهش در پاسخ به این پرسش این است که تقریب دیدگاه ها در فضای سیاسی و توافق بر سر تفاسیر لوایح در فضای حقوقی به رفع موانع کمک خواهد کرد. روش پژوهش، توصیفی تبیینی است و با برشمردن موانع، راه های پیشنهادی عبور از آن ها را نتیجه می گیرد.

کلیدواژه ها:

FATF ، پولشویی ، جمهوری اسلامی ایران ، کنوانسیون.