ملیحه عرفانی - استادیار گروه محیط زیست دانشگاه زابل

به منظور ارزیابی سلامت اکوسیستمهای مصبی و دریایی میتوان از نمایه های مختلفی استفاده کرد. یکی از این نمایه ها بررسی توزیع فلزات کمیاب در محیطهای آبی است. غلظت فلزات کمیاب را میتوان در آب و یا رسوب اندازه گیری کرد. گزینه سوم و ترجیحی اندازه گیری غلظت فلزات کمیاب تجمع یافته در موجودات زنده ای است که پایشگر زیستی نامیده میشوند. جهت انتخاب یک موجود زنده آبزی به عنوان پایشگر زیستی، باید وجود چندین خصوصیت را در آن بررسی کرد و بهتر است از مجموعهای از پایشگرهای زیستی برای بررسی منابع مختلف فلزات کمیاب در یک زیستگاه آبی استفاده شود. آستانه تجمع غلظت های فلزات کمیاب در پایشگرهای زیستی، به طور بالقوه میتواند جهت نشان دادن وجود آلودگی قابل توجه فلزات کمیاب در زیستگاه های ساحلی مورد استفاده قرار گیرد.

عناصر کمیاب، دسترسی زیستی، پایشگر زیستی، سلامت اکوسیستم