نیر شهبازی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی شاهرود.
احمد رجائی - استادیار دانشگاه صنعتی شاهرود
میثم طباطبائی - استادیار موسسه تحقیقات بیوتکنولوژی کرج
افشین محسنی فر - استادیار شرکت نانوزینو
حجت اله بداقی - استادیار دانشگاه صنعتی شاهرود

امروزه امولسیون های پیکرینگ که به جای امولسیفایر از ذرات جامد برای پایداری آنها استفاده می شود، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. برای پایداری امولسیونهای پیکرینگ از مواد مختلفی از جمله پلی ساکاریدها می توان استفاده کرد که در این میان کیتوزان یک پلیمر شناخته شده است. با توجه به آبدوستی بالای کیتوزان، امولسیونهای تولید شده از آن پایداری مناسبی ندارند. به همین دلیل در این تحقیق بین تعدادی از گروهای آمین کیتوزان با کاپرئیک اسید به منظور کاهش آبدوستی آن پیوند برقرار شد و در مرحله بعد نانوژل های کیتوزان با روش خود تجمعی تولید شد. در ادامه میکروسکوپ الکترونی روبشی ( (SEM) به منظور تعیین اندازه ذرات استفاده شد. نتایج عکس SEM تولید اندازه ذرات زیر ۱۰۰ نانومتر را تائید کرد. در ادامه این تحقیق نانوژل کیتوزان اصلاح شده برای پایدار سازی روغن هسته انار در آب استفاده شد. برای مقایسه، یک امولسیون به عنوان شاهد با استفاده از کیتوزان اصلاح نشده نیز تهیه شد. نمونه های تولیدی در ادامه به مدت یک هفته در دمای محیط نگهداری شدند و در روز اول و هفتم، میزان پایداری، مورفولوژی و اندازه ذرات امولسیونها ارزیابی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که کیتوزان اصلاح شده با کاپرئیک اسید توانسته امولسیون پایدارتری را نسبت به امولسیون تولید شده با کیتوزان اصلاح نشده ایجاد کند.

نانوژل کیتوزان، امولسیون پیکرینگ، روغن هسته انار، پایداری امولسیون