بررسی روابط آب خاک و گیاه سه گونه ی Ammodendron Persicum ، Ammothamnus lehmannii و Calligonum Persicum در شرایط خشکی طبیعی

تعیین ویژگیهای عرصه گسترش گونه های گیاهی و تشخیص خصوصیات مختلف رویشگاهی رستنی ها همواره مد نظر متخصصین علوم طبیعی مانند اکولوژی و جغرافیای گیاهی بوده است. نتایج بررسی خصوصیات رویشگاه ها امکان مقایسه عرصه های گسترش گونه ها و تعیین حدود پراکنش را ایجاد میکند و برای گیاه شناسان زمینه تحقیق و آزمون را بوجود می آورد. بدین منظور ویژگیهای ادافیکی تپه های ماسه ای شهرستان زیرکوه از توابع استان خراسان جنوبی بررسی گردید و نمونه-برداری در چهار عمق ۰-۲۰، ۲۰-۴۰، ۴۰-۶۰ و ۶۰- ۸۰ صورت گرفت. این نمونه ها به آزمایشگاه منتقل و بافت خاک به روش هیدرومتری، رطوبت بصورت وزنی تعیین گردید. پتانسیل آب گونه های گیاهی Ammodendron Persicum ،Ammothamnus lehmannii و Calligonum Persicum در صحرا با استفاده از دستگاه پورتابل اتاقک فشار( Pressure(Bomb اندازه گیری شد. منحنی رطوبتی خاک (Tension Curve) به روش Campbell و با محاسبه میانگین هندسی و انحراف از معیار هندسی قطر ذرات تهیه گردید. نتایج نشان داد که بافت خاک دارای درصد بسیار زیاد شن ۹۲ تا ۹۸% بوده و شنی می باشد . علاوه بر آن در شرایط رطوبتی خاک پتانسیل آب در گیاهان دیودال، عروس شنزار و اسکنبیل در شرایط صحرایی به ترتیب؟؟؟؟؟، ؟؟؟؟؟ و ؟؟؟؟؟؟ اندازه گیری شد. با توجه به توسعه گونه های مورد اشاره در این عرصه، گونه ها شن دوست میباشد . مقایسه مقادیر پتانسیل رطوبتی گیاه و میانگین پتانسیل آب در اعماق خاک نشان میدهد گیاان مورد بررسی دارای قدرت بالایی در جذب آب در شرایط رطوبت ناچیز از خاکهای شنی هستند. تغییرات رطوبتی نیمرخ خاک نیز نشان از امکان نفوذ بارشهای محدود تا عمق ۶۰ سانتیمتری وجود دارد که به دلیل جذب توسط گیاه از یک سو و تبخیر فیزیکی از سطح خاک در لایه های سطحی و عمقی دارای مقادیر کمتری نسبت به لابه میانی خاک است. اختلاف شرایط رطوبتی اسکنبیل را میتوان به نحوه توسعه ریشه آن و توزیع بارش نسبت داد.

کلیدواژه ها:

پتانسیل آب ، پتانسیل خاک ، بافت خاک ، تپه های ماسه ای