اثرات تعداد رکوردها (n) و تعداد تاثیرات نشانگری (p) بر میانگین مربعات خطا در روش حداقل مربعات

هدف از انجام تحقیق حاضر، تاثیر تعداد مشاهدات (n) و تعداد اثرات نشانگرها (تعداد پیش بینی کننده ها، (p بر میانگین مربعات خطا در روش حداقل مربعات معمولی می باشد. بدین منظور، ژنومی متشکل از ۱ کروموزوم به طول ۱۰۰ سانتی مورگان که بر روی آن ۱۰۰ نشانگر تک نوکلئوتیدی (SNP) با فراوانی اولیه ۰/۵ شبیه سازی گردید. همچنین QTL۱۰ به طور یکنواخت روی کروموزوم پراکنده شد. اثر جایگزینی QTLها با استفاده از توزیع نرمال استاندارد و در وراثت پذیری ۰/۵ مدل سازی شد. در این مطالعه تعداد مشاهدات، حداقل ۱۰۰فرد و حداکثر ۳۰۰ فرد با فاصله ۱۰ فرد و همچنین تعداد پیش بینی کننده ها، حداقل ۱نشانگر و حداکثر ۹۰نشانگر با فاصله ۴ نشانگر در نظر گرفته شد. با افزایش تعداد افراد دارای فنوتیپ (تعداد مشاهدات)، میانگین مربعات خطا (MSE) کاهش یافت و بر خلاف آن با افزایش تعداد پیش بینی کننده ها، میانگین مربعات خطا افزایش یافت. زمانی که تعداد مشاهدات حداقل و تعداد پیش بینی کننده ها حداکثر بود، بیشترین مقدار MSE بدست آمد. کمترین مقدار MSE زمانی که تعداد مشاهدات حداکثر و تعداد پیش بینی کننده ها حداقل بود، ایجاد شد.

کلیدواژه ها:

حداقل مربعات معمولی ، میانگین مربعات خطا ، ژنوم ، اثرات نشانگری.