ویروس برونشیت عفونی: مروری بر روشهای تشخیصی

ویروس برونشیت عفونی (IBV) یکی از عوامل مهم ایجاد بیماری و به دنبال آن ضرر و زیان اقتصادی در گله های طیور دنیا می باشد که باعث درگیری قسمتهای مختلف بدن پرنده از جمله سیستم تنفسی، ادراری و تولید مثلی می شود. با توجه به اینکه علایم بالینی ایجاد شده توسط این ویروس اختصاصی نیستند، لذا یافتن روشهای آزمایشگاهی برای تشخیص سریع و قطعی آن اهمیت بسیاری دارد. ظهور کمپلکس بیماری تنفسی در طی سالیان اخیر در گله های صنعتی طیور کشور، سبب بروز خسارات فراوانی به این صنعت شده است. از عواملی که همواره در این کمپلکس مطرح بوده، سویه های ویروس برونشیت عفونی می باشد. روشهای متعددی برای شناسایی عفونت حاد ویروس برونشیت وجود دارد که از آن جمله می توان به جدا سازی ویروس، ایمونو پراکسیداز و RT- PCR اشاره کرد. از لحاظ سرمی عفونت IBV را می توان با تشخیص تغییرات سرمهای دوتایی و یا با نشان دادن IgM اختصاصی مشخص کرد. آزمایشهایی که برای این منظور استفاده می شوند شامل: AGP HI و الیزا می باشند. آزمایش خنثی سازی ویروس به علت پر دردسر و پر هزینه بودن معمولا انجام نمی شود. در این مقاله مزایا و معایب روشهای متداول تشخیص ویروس برونشیت عفونی با استفاده از جداسازی ویروس، آنتی ژن یا ژنوم ویروس به صورت مبسوط مورد بررسی قرار گرفته است. عوامل موثر بر میزان موفقیت در ردیابی ویروس پس از شیوع در گله های طیور ارزیابی شده و سعی شده تا بهترین و اقتصادی ترین روش معرفی گردد.

کلیدواژه ها:

ویروس برونشیت عفونی ، ردیابی ، تشخیص ، کنترل