تاثیر خشک سالی بر افت سطح ایستابی آب های زیرزمینی مناطق مختلف کشور

بروز خشک سالی و کاهش تغذیه سفره های آبدار زیرزمینی می تواند تغییرات کمی و کیفی آب های زیرزمینی را سبب شده و در صورت مهار نکردن آن باعث خسارات جبران ناپذیر به سفره های آبدارگردد. هم اکنون حدود%۳۳ از دشت های موجود در کشور به طورمزمن و به دلیل سابقه طولانی خشک سالی ، با کمبود میزان تغذیه مواجه هستندکه به نحوی جزء دشت های ممنوعه و بحرانی به حساب می آیند. در این مقاله سعی شده است سطح ایستابی در هر استان با حجم آب ورودی و میزان جمعیت استانها مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به مقایسه های انجام شده خشک سالی بر روی آبخوانه های سخت و آهکی بیشترین تاثیر را نسبت به آبخوانه های آبرفتی دارد که مصداق آن استان چهارمحال بختیاری و همدان با آبخوانه سخت و آهکی و استان هایی مثل یزد و گیلان با آبخوانه آبرفتی که این اختلاف افت در سال خشکی ۸۷ به ۵ متر نیز می رسد.این امر نشان می دهد که در سال های خشکی بحران آب در استان های کوهستانی با آبخوانه سخت مشهود تر بوده و مدیریت منطقی در استفاده از منابع آب این استان ها را می طلبد. از دلایل اصلی افت سطح ایستابی مناطق کوهستانی در این مطالعه برداشت زیاد از چاه های غیر مجاز به دلیل افزایش جمعیت بوده است که ترکیب شدن این عامل با عوامل طبیعی از جمله خشک سالی در سال ۸۷ باعث تشدید افت سطح ایستابی آب های زیرزمینی گردیده است.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، تغذیه آبخوان ، خشک سالی ، سطح ایستابی ، تغذیه آبخوان