شیوع، عوامل مرتبط و پیامدهای هایپومنیزیمی در بیماران تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه مروری روایتی

مقدمه: منیزیم این الکترولیت فراموش شده، نقش مهمی در بقا و فرآیند فیزیولوژیکی سلولهای بدن انسان دارد. هایپومنیزیمی اختلال الکترولیتی شایع دربیماران بستری در ICU می باشد و اگر به موقع تشخیص داده نشود و درمان آن صورت نگیرد، منجر به افزایش عوارض خطرناک و مورتالیتی خواهد شد. در این شیوع، عوامل مرتبط و پیامدهای هایپومنیزیمی در بیماران تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: مطالعه مروری روایتی حاضر در سال ۱۳۹۹ انجام پذیرفت. همه مقالات جستجو شده طی سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ در پایگاه های علمی و انگلیسی و فارسی زبان Google scholar، Science Direct، SID، PubMed با کلید واژه های انگلیسی hypomagnesemia ANDprevalence AND mechanical ventilation AND (prognosis OR outcome OR complication)AND (critical illness OR critical care) و کلید واژه فارسی هایپومنیزیمی و بخش مراقبت های ویژه مورد بررسی قرار گرفتند. از میان تعداد ۱۰۶ مقاله یافت شده به ترتیب پس ازبررسی عنوان، خلاصه مقاله، مقاله کامل، حذف موارد تکراری و مقالات با کیفیت پایین و غیر مرتبط، نهایتا تعداد ۱۷ مقاله بر اساس معیارهای ورود وارد مطالعه شدند. معیارهای ورود شامل مطالعات کارآزمایی بالینی، کوهورت، متاآنالیز و مروری سیستماتیک به زبان فارسی و انگلیسی بوده اند که روی اثرات هایپومنیزیمی در بیماران ICU در ۶ سال اخیر تحقیق کرده بودند.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات متاآنالیز(۳ مورد)، مروری سیستماتیک و متاآنالیز(۴ مورد)، کارآزمایی بالین(۴مورد) و کوهورت(۶ مورد) حداقل و حداکثر میانگین سنی از ۱۶ تا ۸۰ سال بوده است. میزان هایپومنیزیمی در این مطالعات کمتر از ۰/۷ تا کمتر از ۱/۸ میلی اکیوالان بر لیتر تعریف شده بود. در مطالعات انجام شده ۱۴ تا ۶۱ درصد از بیماران در بدو پذیرش در ICU هایپومنیزیمی داشتند. در بررسی نتایج مطالعات، ارتباط معناداری بین هایپومنیزیمی و افزایش مورتالیتی، افزایش نیاز به تهویه مکانیکی، افزایش نمره APACHI و SOFA (نتایج تمامی مطالعات)، کاهش کلیرانس لاکتات و افزایش اسیدوز کلیوی(نتایج مطالعات کارآزمایی بالینی و کوهورت)، افزایش میزان مورتالیتی در بیماران CKD و ESRD (نتایج مطلعات کارآزمایی بالینی)، کاهش سطح هوشیاری و افزایش ابتلا به صدمات کلیوی حاد در بیمارستان(نتایج مطالعات کوهورت)، جداسازی ناموفق بیمار از ونتیلاتور(مطالعه مروی سیستماتیک و متاآنالیز) وجود داشته است. بین هایپومنیزیمی با طول مدت بستری و مدت زمان تحت تهویه مکانیکی بیماران در یک مطالعه کارآزمایی بالینی و ۳ مورد از مطالعات کوهورت ارتباط معناداری وجود نداشت و این درحالیست که در سایر مطالعات با بررسی این دو متغیر با هایپومنیزیمی، ارتباط معنادار بوده است. در یک مورد از مطالعات کوهورت و کارآزمایی بالینی نیز به شیوع همزمانی هایپومنیزیمی با دیابت، هایپرتانسیون و الکلیسم اشاره شده بود. نتیجه گیری: تشخیص زود هنگام هایپومنیزیمی میتواند نقش کلیدی در ارزیابی پیش آگهی بیماران پذیرش شده در ICU و پیشگیری از عوارض مرتبط با آن داشته باشد. بر اساس نتایج این مطالعه، سنجش سطح منیزیم سرم بیمار در بدو پذیرش و در طول بستری در ICU می بایست به عنوان یکی از آزمایشات روتین انجام شود تا در صورت لزوم اقدام درمانی مناسب سریع ترآغازگردد.

کلیدواژه ها:

هایپومنیزیمی ، تهویه مکانیکی ، بخش مراقبت های ویژه ، عوارض ، پیامدها.