بررسی تاب آوری پرستاران بخش های کرونا ویروس بیمارستان خاتم الانبیاء گنبد کاووس سال ۹۹

مقدمه: تاب آوری، فرآیند توانایی و یا پیامد سازگاری موفقیت آمیز با شرایط تهدیدکننده است. تاب آوری بالا در پرستاران آن ها را قادر به استفاده از مهارت های سازگارانه مثبت و ماندن موفقیت آمیز در محیط پر استرس بخش کرونا کمک می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاب آوری پرستاران بخش های کرونا ویروس بیمارستان خاتم الانبیاء گنبد کاووس در سال ۹۹ انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد ۱۵۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش های کرونا که حداقل یک ماه در بخش های کرونا مشغول بوده اند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بررسی شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون بود. اطلاعات بعد از جمع آوری وارد نرم افزار آماری SPSS۲۵ و تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین تاب آوری پرستاران ۴۰,۴۲ ۱۰,۲۵ بود. بیشترین نمره تاب آوری واحدهای پژوهش ۶۰ و کمترین نمره تاب آوری ۳۸ بود. در مقایسه ارتباط میزان تاب آوری پرستاران با مشخصات جمعیت شناختی، نتایج مطالعه نشان داد که بین مشخصات جمعیت شناختی با تاب آوری تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت.P=۰/۰۶ نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، میانگین تاب آوری پرستاران را متوسط به پایین نشان داد. فشار کاری زیاد و احساس عدم حمایت کافی از جمله عواملی هستند که موجب تاب آوری پایین پرستاران بخش های کرونا می شوند. تاب آوری تعدیل کننده استرس شغلی پرستاری است. برای توانمندسازی پرستاران، پیشنهاد می شود تاب آوری در آموزش های پرستاری مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، پرستاران ، بخش های کرونا ویروس