محمد عابدی - دانشجوی دکترای روابط بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران،جمهوری اسلامی ایران
نوذر شفیعی - عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی، دانشگاه اصفهان.اصفهان. جمهوری اسلامی ایران
محمدرضا دهشیری - عضو هیات علمی دانشکده روابط بین الملل، وزارت امور خارجه.تهران. جمهوری اسلامی ایران

در خلال عمده بحران های بین­المللی، آمریکا یا بازیگر اصلی بحران بوده و یا در پرتو مداخله سازمان ملل، فعالیت نموده است. بنابراین سوال اصلی مقاله آن است که منطق رفتاری ایالات متحده در مدیریت بحران­های بین­المللی از چه الگویی تبعیت می­کند؟ محققان، داده­های پروژه بین­المللی «آی. سی. بی» را با الهام از ایده تاریخ کاربردی، تحلیل و به طراحی الگوی مورد نظر پرداخته اند. یافته های مقاله نشان می دهد تهدید­های نفوذ، خسارت شدید، خسارت نظامی محدود و تهدید سیاسی بیشترین فراوانی را در بحران­های آمریکا به عنوان بازیگر بحران داشته است. تکنیک غالب آمریکا در بحران­های مبتنی بر تهدید نفوذ (به عنوان فراگیرترین بحران فراروی آمریکا) عدم خشونت بوده است. همچنین آمریکا در هیچ­یک از بحران هایی که شورای امنیت مسئول رسیدگی بوده، «بی­فعالیت نبوده» اما رویکرد غالب آن، «فعالیت سطح پایین» بوده است. مقاله نتیجه می­گیرد: تهدیدهایی همچون تهدیدهای فرهنگی، یا اقتصادی فاقد پتانسیل لازم برای ایجاد یک بحران بین­المللی برای آمریکا است.

واژگان کلیدی: ایالات متحده آمریکا, بحران بین المللی, تاریخ کاربردی, تهدید, خشونت, سازمان ملل متحد