بررسی تاثیر معنادرمانی به شیوه گروهی بر میزان اضطراب و پذیرش بیماری در بیماران نابینا و کم بینا

مقدمه: معنادرمانی به اشخاص اجازه میدهد رویدادها را تفسیر کنند و درباره نحوه زندگی و خواسته های خود در زندگی، برای خویش ارزشهایی تدارک ببینند. بیماران کم بینا و نابینا در پذیرش بیماری خود و کنارآمدن با زندگی در اجتماع مشکل دارند. این مسئله میتواند به بروز اضطراب در آن ها منجر شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر معنادرمانی به شیوه گروهی بر میزان اضطراب و پذیرش بیماری در بیماران نابینا و کم بینا انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد نابینا و کم بینا مراجعهکننده به مرکز نابینایان ثامن الائمه مشهد در نیمه اول سال ۱۳۹۸ بود. از بین این افراد، ۴۰ نفر که ملاکهای ورود به پژوهش را داشتند به صورت در دسترس و غیرتصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه ۲۰ نفر) قرار گرفتند. افراد گروه مداخله به مدت ۱۰ جلسه تحت آموزش معنادرمانی به شیوه گروهی قرار گرفتند. آزمودنیهای هر دو گروه پرسش نامه پذیرش و عمل بوند و همکاران (۲۰۱۱) وپرسش نامه اضطراب بک و استیر (۱۹۹۰) را در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) با نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ استفاده شد. یافته ها: یافتههای این پژوهش نشان داد معنادرمانی گروهی پس از ۱۰ جلسه، اثر معنیداری بر کاهش اضطراب (۰۰۱/۰p <) و افزایش پذیرش بیماری (۰۰۱/۰p <) در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون داشته است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر، معنادرمانی گروهی میتواند مداخله اثرگذار مفیدی برای کاهش اضطراب و افزایش پذیرش بیماری در افراد نابینا و کم بینا باشد. به همین دلیل توصیه میشود مشاوران و روان شناسان درمانگر، آموزشهای لازم را برای به کارگیری این روش درمانی کسب کنند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، پذیرش ، کم بینا ، معنادرمانی ، نابینا