محمدعلی بابایی - دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، عضو هیات علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
علی نجیبیان - کارشناس ارشد حقوق کیفری و جرم شناسی

پیشگیری وضعی به عنوان یکی از روش های پیشگیری، به مجموعه ی تدابیری اطلاق می شود که کاهش و حذف موقعیت ها و فرصت های ارتکاب جرم را سرلوحه ی اقدامات خود قرار داده است. یکی از دلایل اقبال به این نوع پیشگیری، ناکارآمدی پیشگیری اجتماعی است. این نوع پیشگیری، هرچند فرایند گذار از اندیشه به عمل را با مانع مواجه می کند، اما خود با موانع و محدودیت هایی همراه است که کارایی آن را کمرنگ می نماید. افزون بر ملاحظات حقوق بشری، این محدودیت ها عبارتند از: تحمیل هزینه و ایجاد مسوولیت برای بزه دیدگان، ایجاد ترس از جرم، هم چنین ایجاد اضطراب و ترس در افراد ضعیف و ناتوان از مشکلات ناشی از اجرای راهکارهای پیشگیری وضعی است. هم چنین جابه جایی جرم، امری که سبب تغییر عمل مجرمانه در زمان، مکان، شیوه ی ارتکاب و نوع جرم ارتکابی می شود؛ به عنوان یکی از چالش ها باید مورد توجه قرار گیرد.  

پیشگیری از جرم, پیشگیری وضعی, چالش های پیشگیری وضعی, حقوق بشر, آماج جرم, حریم خصوصی