مهرنوش کیال - دانشجوی دکتری، گروه حقوق عمومی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمود باقری - دانشیار، گروه حقوق، دانشگاه تهران، تهران، ایران (عهده دار مکاتبات )
محمد حسین زارعی - دانشیار، گروه حقوق عمومی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
سید محمد هاشمی - استاد، گروه حقوق عمومی و بین الملل، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

بیمه نوعی خدمت است و مانند همه کالاها و خدمات دارای بازار است. بازار بیمه به دلیل ویژگی های خاصی که دارد دربردارنده سه رکن خریدار ، فروشنده و تنظیم گر می باشد. تنظیم به منظور شناسایی موارد ی که بازار در آن با شکست مواجه می شود و نظارت به قصد کنترل کردن نارسایی های ناشی از موارد مذکوراعمال می گردند. به همین جهت ، هر دولتی با توجه به شرایط و امکاناتی که دارد روش ها و ابزارهایی را برای تنظیم و نظارت بر بازار بیمه به کار می برد، در ایران نیز پس از خصوصی سازی بازار بیمه ، جهت تنظیم و نظارت در بازار بیمه از روش کنترل و دستور استفاده می گردد.  درا ین راستا  تنظیم و نظارت کارا و موثر بر صنعت بیمه همراه با گسترش رقابت به منظور جلوگیری از انحرافات که می تواند ضربات جدی به صنعت وارد کند ، یکی از چالشهای اساسی صنعت بیمه کشور است . مقاله حاضر با روش تحلیلی -توصیفی در پی پاسخ به این پرسش است که ساختار تنظیم و نظارت در ایران چگونه است؟ دولت از چه روش و ابزاری برای این کار استفاده می نماید؟ و از نظر خبرگان این روش و ابزار دارای چه جایگاه از اهمیت و عملکرد است؟پس از جمع آوری اطلاعات ساختار تنظیم و نظارت از منابع و متون علمی، از ۳۰ نفر از خبرگان به روش تحلیل عملکرد – اهمیت  جایگاه روش ها و ابزار تنظیم و نظارت برای صنعت بیمه ایران بدست آمد. نتایج نشان می دهد ابزارها و روش های آشکار سازی ، نقدینگی ، تهدید به تعقیب ، اقدامات پرداخت .و شکایت مشتریان دارای عملکرد بالایی هستند و باید مورد توجه قرار گیرند. 

صنعت بیمه, شکست بازار بیمه, تنظیم و نظارت, روش تنظیم گری, ابزار تنظیم گری, کارایی ابزار