جداسازی باکتری های Sinorhizobium meliloti از خاک های تحت کشت یونجه در کرج و بررسی تاثیر آنها بر عملکرد یونجه
عنوان مقاله: جداسازی باکتری های Sinorhizobium meliloti از خاک های تحت کشت یونجه در کرج و بررسی تاثیر آنها بر عملکرد یونجه
شناسه ملی مقاله: JR_AREO-28-1_019
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_AREO-28-1_019
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدطاهر نظامی - دانشیار گروه مهندسی علوم خاک دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
علیرضا فلاح نصرت آباد - استادیار موسسه تحقیقات خاک و آب، کرج
خلاصه مقاله:
محمدطاهر نظامی - دانشیار گروه مهندسی علوم خاک دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
علیرضا فلاح نصرت آباد - استادیار موسسه تحقیقات خاک و آب، کرج
یونجه (Medicago sativa L.) یکی از مهمترین لگومهای علوفهای است که بیش از ۶۰۰ هزار هکتار از اراضی زراعی کشور را به خود اختصاص داده است. این گیاه قادر است در صورت وجود باکتری Sinorhizobium meliloti در خاک و مناسب بودن شرایط اقلیم و خاک، مقدار قابل ملاحظهای از نیتروژن مولکولی هوا را تثبیت نماید. تعداد ۲۰ نمونه خاک از مناطق مختلف کرج نمونه برداریشد و برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی نمونه ها اندازهگیری شد. سپس با کاشت بذر یونجه در شرایط گلخانهای، تعداد۳۲ جدایه باکتری جداسازی و تعداد ۲۰ جدایه منسوب به S. meliloti شناسایی گردید و با استفاده از آزمون آلودگی، تشخیص جدایهها تایید شد. برای بررسی تاثیر ۲۰ جدایه S. meliloti بر عملکرد یونجه و مقایسه آن با مصرف کود نیتروژنی در حضور باکتریهای S. meliloti آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی شامل فاکتورهای تلقیح (شامل تیمار بدون تلقیح یا شاهد، تیمار تلقیح با باکتری، تیمار کود نیتروژنی) در سه تکرار در مجموع ۷۲ تیمار انجام شد. نتایج تجزیه خاکها نشان داد که مقدار فسفر، بور، آهن و روی در اکثر مزارع یونجه کمتر از حد بحرانی بود و کمبود این عناصر یکی از عوامل محدود کننده تولید و همچنین تثبیت نیتروژن در مزارع استان بود. نتایج آزمایش گلخانهای نشان داد تاثیر جدایههای جدا شده و کود نیتروژنی بر عملکرد با شاهد تفاوت معنیداری در سطح احتمال ۵ درصد داشت.. تاثیر تعداد نه جدایه روی ارتفاع گیاه،وزن تر و خشک ریشه و تاثیر ۱۰ جدایه روی وزن غده نسبت به شاهد بدون تلقیح در سطح پنج درصد معنیدار بود. مصرف نیتروژن باعث کاهش معنیدار گرهزایی نسبت به شاهد و تیمارهای تلقیح شده گردید. بیشترین وزن خشک اندام هوایی مربوط به تیمار S۱۱ با میانگین ۳۸/۱ گرم میباشد که نسبت به تیمار S۹ با میانگین ۳۶/۱ گرم در یک گروه آماری قرار دارند و هر دو نسبت به شاهد با میانگین ۹۳/۰ گرم افزایش معنیداری نشان دادند. کمترین وزن خشک نیز مربوط به تیمار S۱۷ با میانگین ۷۷/۰ گرم بود.
کلمات کلیدی: کود نیتروژنی, غده, همزیستی, تثبیت نیتروژن, لگومینوز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1213612/