اکبر زارع شاه آبادی - استادیار گروه جامعه شناسی دانشگاه یزد
رحمت اله ترکان - کارشناس ارشد جامعه شناسی
محمود حیدری - کارشناس ارشد جامعه شناسی

        از آنجا که نیروی انسانی از حساسترین و مهمترین منابع یک سازمان محسوب می­شود، رضایت شغلی و نشاط و شادابی کارکنان از اهمیت ویژه­ای برخوردار است، زیرا رضایت شغلی و نشاط اجتماعی علاوه بر سلامت جسمی و روحی آنها موجب افزایش بازدهی و بهره­وری نیروی کار می­گردد. هدف این مقاله سنجش میزان رضایت شغلی و نشاط اجتماعی در بین معلمان شهر جیرفت و بررسی رابطه متقابل رضایت شغلی و نشاط اجتماعی است. روش این پژوهش پیمایشی است و جامعه آماری تحقیق را دبیران مقطع متوسطه شهرستان جیرفت تشکیل می­دهند که در سال تحصیلی ۸۹-۸۸ تعداد آنها ۸۴۵ نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۱۰۵ نفر از آنها به عنوان نمونه به روش تصادفی ساده بررسی قرار شده اند. ابزار جمع­آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی و پرسشنامه محقق ساخته نشاط اجتماعی همراه با روایی و پایایی قابل قبول بوده است. اطلاعات حاصل وارد برنامه spss گردیده و داده ها به وسیله آزمون­های مقایسه میانگین، تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تحلیل شده اند. یافته ها نشان می دهد که رضایت شغلی معلمان با میانگین ۲/۴۴ از حد متوسط کمتر و نشاط اجتماعی با میانگین۵۷ از حد متوسط بالاتر بوده است. میزان رضایت شغلی و نشاط اجتماعی با متغیر جنسیت تفاوت معنی داری را نشان می دهد و با متغیرهای تاهل، رشته تدریس و سطح تحصیلی تفاوت معناداری ندارند. همچنین، رضایت شغلی و ابعاد آن با نشاط اجتماعی همبستگی مثبت و معنی­داری دارند. علاوه بر آن، تحلیل رگرسیونی نشان می­دهد که سه متغیر رضایت از موقعیت شغلی، رضایت از روابط مناسب بین همکاران و رضایت از سرپرست یا مدیر ۷/۴۶ درصد از تغییرات نشاط اجتماعی و دو متغیر جنسیت و نشاط اجتماعی نیز ۳/۴۷ درصد از تغییرات رضایت شغلی را تبیین می نمایند.    

رضایت شغلی, نشاط اجتماعی, معلمان, جنسیت, مقطع متوسطه