سیده زهرا موسوی حسنی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد سازه های آبی، دانشگاه تربیت مدرس تهران
محمد جواد منعم - دانشیار گروه مهندسی سازه های آبی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مهسا واعظ تهرانی - دانشیار گروه سازه های آبی، دانشگاه تربیت مدرس تهران

به­کارگیری فناوری های خودکار در شبکه­های آبیاری در درازمدت بر عملکرد شبکه موثر و تاثیرات متقابلی با سایر عوامل موثر در عملکرد شبکه دارد.هدف از این تحقیق شناسایی الگوهای رفتاری مرتبط با خودکارسازی و ارایه­ی مدل کاربرد خودکارسازی در شبکه­ی آبیاری قزوین با رویکرد دینامیک سیستم­ها است. برای این منظور پس از تعیین دینامیک­های غالب حاکم بر کاربرد خودکارسازی در شبکه­ی آبیاری قزوین و تهیه مدل مفهومی بر اساس پرسش­نامه­های تکمیل شده و مصاحبه­ی حضوری با مسئولین شرکت بهره­برداری و تعدادی از کشاورزان، مدل کمی کاربرد خودکارسازی برای شبکه توسعه یافت. این مدل با استفاده از شاخص­های کفایت، راندمان، عدالت و انعطاف­پذیری و با شناخت دینامیک­های فنی، مدیریتی، اقتصادی و اجتماعی موثر، بر کاربرد خودکارسازی و عوامل تاثیرپذیر از آن­ها که می­تواند منجر به بهبود مطلوبیت در شبکه شود، استخراج گردید. سپس صحت­سنجی مدل تحت آزمون­های مختلف انجام و در ادامه گزینه­های اصلاحی با توجه به اثرات درازمدت آن­ها، جهت بهبود مطلوبیت شبکه پیشنهاد شد.با اعمال گزینه­های اصلاحی از قبیل، جلب اعتماد و مشارکت کشاورزان در فرآیند خودکارسازی، ارتقا سطح آگاهی و مهارت بهره­برداران و­تخصیص بودجه و اعتبارات سرویس و خدمات خودکارسازی بر اساس میزان موردنیاز در کل شبکه،سطح مطلوبیت بین ۵/۹ تا ۱۳/۲۱ درصد بهبود خواهد یافت.

خودکارسازی, رویکرد پویایی سیستم ها, شبکه های آبیاری, شبکه ی آبیاری قزوین