هادی اکبرزاده مقدم سه قلعه - کارشناس ارشد مهندسی منابع آب ، گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک زابل، زابل، ایران
پرویز حقیقت جو - استادیار، دکتری هیدرولوژی و منابع آب ، گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک زابل، زابل، ایران
محمد حسین باقری - کارشناس ارشد مهندسی منابع آب، شرکت آب منطقه ای استان یزد، یزد، ایران

دریاچه­های آب شیرین یکی از منابع محدود آب شیرین محسوب می­شود که در دهه­های اخیر با مشکلات کمی و کیفی بسیاری مواجه­اند.  مدیریت صحیح و جامع این منابع نیازمند وجود اطلاعات دقیق از مولفه های بیلان آب می باشد. تبخیر به­عنوان ناشناخته­ترین مولفه بیلان آب، سهم زیادی در میزان تلفات آبی دارد، که داشتن اطلاع دقیق از میزان و توزیع مکانی و زمانی آن کمک شایانی به مبانی برنامه­ریزی کمی و کیفی منابع آب می­نماید. مخازن مصنوعی آب شیرین چاه­نیمه­ها واقع در شرق کشور، با مساحت ۱۴۱ کیلومتر مربع به­عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب گردید. در این تحقیق، توانایی مدل SEBAL در برآورد تبخیر از سطح پیکره آبی با استفاده از اطلاعات هواشناسی و تصاویر ماهواره­ای سنجنده MODIS بررسی گردید. در نتیجه میزان تبخیر روزانه با تفکیک مکانی ۲۵۰ × ۲۵۰ متر با دقت قابل قبول به­دست آمد. از روش تشتک تبخیر به­عنوان روش مرجع استفاده شد.  در مقایسه نقطه­ای نتایج مدل SEBAL با روش تشتک، ضریب همبستگی مدل R، ۷۴/۰ و میانگین درصد خطای کل ۵/۱۴± و RMSE مقادیر روزانه، بین ۱۵ تا ۲۵ درصد مقادیر کل می­باشد. به­صورت میانگین شار گرمای نهان و متوسط نرخ روزانه تبخیر برای ۳۰ تیرماه سال ۱۳۹۱ برای سطح آب به­ترتیب برابر با ۳۰۸ W/m۲و ۱۳ میلی­متر در روز به­دست آمد.

بیلان انرژی سطح, توزیع مکانی تبخیر, مخازن چاه نیمه, SEBAL