مقایسه رویکردهای برنامه ریزی پویا، خطی و غیرخطی در بهره برداری بهینه از مخزن (مطالعه موردی: خشکسالی سال های ۸۰-۱۳۷۷ شبکه های کشاورزی زاینده رود اصفهان)
عنوان مقاله: مقایسه رویکردهای برنامه ریزی پویا، خطی و غیرخطی در بهره برداری بهینه از مخزن (مطالعه موردی: خشکسالی سال های ۸۰-۱۳۷۷ شبکه های کشاورزی زاینده رود اصفهان)
شناسه ملی مقاله: JR_IDJ-8-4_007
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_IDJ-8-4_007
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
صدیقه انوری - فارغ التحصیل دکترای سازه های آبی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سید جمشید موسوی - دانشیار دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه امیرکبیر، تهران، ایران
سعید مرید - استاد دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
صدیقه انوری - فارغ التحصیل دکترای سازه های آبی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سید جمشید موسوی - دانشیار دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه امیرکبیر، تهران، ایران
سعید مرید - استاد دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
با توجه به محدودیت منابع آب و وقوع خشکسالیهای متناوب در کشور، استفاده از سیاستهای کارآمد در بهرهبرداری از مخازن سدها اهمیت زیادی یافته است. در این خصوص رویکردهای مختلفی را میتوان اعمال نمود که نوع مدلسازی و فرضیات آنها میتواند تعیینکننده باشد. در این تحقیق، چهار رویکرد مدیریت تخصیص بهینه آب کشاورزی در شرایط خشکسالی در شبکه زایندهرود اصفهان (دوره ۷۸-۱۳۷۷ تا ۸۰-۱۳۷۹) با استفاده از مجموعهای از شاخصهای عملکردی مخزن مورد مقایسه قرار گرفته است. رویکردهای فوق عبارت بودند از: ۱) مدلسازی DP با ملاحظه قطعیت جریان ورودی به مخزن و نیاز ثابت آب بخش کشاورزی، ۲) مدلسازی SDP با ملاحظه عدم قطعیت جریان ورودی و نیاز ثابت آب کشاورزی، ۳) مدلسازی SSDP با ملاحظات مد نظر در رویکرد دوم و ۴) ملاحظه نیاز متغیر کشاورزی با دخالت دادن جزئیات تخصیص آب در مراحل مختلف رشد گیاهی، بین محصولات مختلف و شبکههای کشاورزی پاییندست با مدلهای LP و NLP و نیز مدنظر قراردادن قطعیت جریان. نتایج نشان داد از منظر فرایند مدلسازی، رویکرد اول و چهارم بهترتیب سادهترین و پیچیدهترین مراحل را بههمراه داشتند. از منظر شاخصهای کارایی مانند اعتمادپذیری (زمانی و کمی)، حداکثر کمبودها و مجموع آن، رویکردهای احتمالاتی که در آنها عدم قطعیت جریان ورودی لحاظ گردیده بهترتیب با مقادیر ۳۸%، ۶۸%، ۱۵۷ و ۳۳۰ MCM شاخصهای نامبرده، عملکرد بهتری نسبت به سایرین داشته و این برتری عملکرد برای رویکرد سوم بارزتر بوده است. مقایسه سود حاصل از رویکردهای بهینهسازی تحقیق با سود واقعی بهرهبرداری از سیستم، افزایش ۶۸ تا ۷۳ درصدی متوسط سود را نشان داد.
کلمات کلیدی: بهینه سازی, DP, SDP, SSDP, LP, NLP, زاینده رود
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1210765/