منصور محبی - دانشجو- دانشگاه قم
بهاءالدین اسکندری - هیات علمی دانشگاه قم

باورهای دینی، اخلاقی و عرفانی ریشه در روح بلندپرواز انسان و غریزه­های بیشترطلبی و بهترطلبی و نیازهای عالی او همچون نیاز به حرکت دارند. این گرایش­های فطری، آدمی را به باورهایی رسانده­اند که در درازنای زمان جزئی جدایی ناپذیر از زندگی اجتماعی و فردی او بوده­اند و خواهند بود  و طبیعی است اگر نویسندگان که خود بخشی از جامعه انسانی هستند؛ به گونه های مختلفی این کشش­ها و باورها را منعکس کنند. پس از انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی، در نگاه دینی بسیاری از نویسندگان تحولی بنیادین به وجود آمد و بر خلاف بسیاری از نویسندگان پیش از انقلاب، تلقی آنان از حیات دینی جامعه متاثر از واقعیات اجتماع و حضور متفاوت اندیشه دینی، برداشتی مثبت و واقع گرایانه شد. عبدالمجید نجفی از همین دست نویسندگان پس از انقلاب و با نگاهی معناگراست. در این پژوهش به بررسی انعکاس دین، اخلاق و عرفان در رمان «ا جام های شوکران» از این نویسنده پرداخته شده است. وی در این رمان با نگرشی معنا محور و آوردن طیف های متقابل و مخالف، رفتارهای اخلاقی و دینی و دریافت های معنوی آنها را به تصویر کشیده و تصویری چشم نواز از دین و معنا ارائه داده است. باورها و رفتارهای معنوی شخصیت­های محوری این رمان ارکان اصلی شکل­دهی به کنش داستان هستند؛ شخصیت هایی که  افرادی هستند مسئولیت پذیر با  باورهای دینی دلنشین و جامعه پسند و به دور از خرافه، کسانی که در ایفای مسئولیت­ها و تحقق باورهای خود رنج­ها را تحمل می­کنند و سختی­ها را به جان می­خرند و مرگ و اسارت را به سخره می­گیرند.  

دین, اخلاق و عرفان, عبدالمجید نجفی, با جام های شوکران