ارزیابی شاخص های پیشرو در اقتصاد ایران

دیدگاه های مربوط به نوسانات ادوار تجاری و کاربرد آنها در فرآیند پیش بینی اقتصادی، مورد توجه سیاست گذاران اقتصادی از هر طیف فکری و مکتب اقتصادی بوده که منجر به شکل گیری شاخه علمی نوینی موسوم به آینده پژوهی گردیده است. بر این اساس مهمترین اهداف این علم، شناخت تحولات آتی ادوار تجاری و متغیرهای موثر بر آن، به منظور تفسیر واقع بینانه از روند کلی اقتصاد در آینده است. این پژوهش با هدف مطالعه ادوار تجاری و متغیرهای پیشرو اقتصاد ایران، با توجه به تعاریف و روش های شناخته شده بین المللی و ویژگی های اقتصاد ایران، متغیرهای شاخص های ترکیبی آینده نگر و همزمان، براساس روش NBER برای دوره ۱۳۴۶-۱۳۸۰ مشخص، و طبق روش کشورهای OECD محاسبه گردید. برای ساخت شاخص های ترکیبی متغیرهای ارزش افزوده بخش ساختمان، تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی، موجودی انبار، واردات کالاهای سرمایه ای و واسطه ای، نرخ ارز واقعی، بدهی بخش غیردولتی به سیستم بانکی، اشتغال در بخش صنعت، پس انداز ناخالص داخلی، قیمت نفت (با دو وقفه)، نرخ تورم، هزینه های مصرف کالاهای بی دوام، مصرف کل کالاهای مصرفی با دوام، چک های برگشتی و کسری بودجه به کار گرفته شدند. همچنین براساس الگوهای اقتصادسنجی به پیش بینی وضعیت اقتصاد ایران پرداخته شد. بدین ترتیب، طبق نتایج حاصل از برآورد الگو، پیش بینی می شود رونقی که از سال ۱۳۷۹ شروع شده است طی سال های ۱۳۸۱ و ۱۳۸۲ نیز ادامه یابد.