بررسی وضعیت مسکن براساس امکانات و تسهیلات اولیه در استان های ایران

شناخت وضعیت مسکن از نظر امکانات و خدمات وابسته و تنوع سکونتگاهی به عنوان ابزاری توانا در افزایش کارایی سیاست های حمایتی دولت و توزیع عادلانه خدمات و امکانات منطقه ای می باشد. در این پژوهش استان های ایران در خصوص دسترسی به امکانات و تسهیلات و تنوع مسکن مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش مشخص کردن استان های برخوردار و نا برخوردار از تسهیلات و امکانات وابسته به مسکن، سیستم دفع فاضلاب، مساحت زیربنا و نوع مسکن بر اساس ویلایی و یا آپارتمانی می باشد. در نهایت با تلفیق شاخص های ۱۹ گانه، به رتبه بندی استان های کشور پرداخته شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد، برای تحلیل داده ها از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد، استان سیستان و بلوچستان با وزن نهایی ۰۲۲/۰ در وضعیت بسیار محرومی قرار دارد و استان های هرمزگان و کرمان با میانگین وزن نهایی ۰۲۶۵/۰ استان های محروم کشور می باشند. برخی از استان های کشور مانند؛ ایلام، کرمان، کهگیلویه و بویراحمد و ... از نظر وسعت و گسترده بودن واحد های سکونتگاهی وضعیت مناسبی دارند اما از نظر تسهیلات اولیه وضعیت مناسبی ندارند. تعدادی از استان های بزرگ کشور مانند تهران، البرز، مرکزی و... به عنوان استان های برخوردار از تسهیلات و امکانات اولیه می باشند اما وضعیت مناسبی از نظر سیستم های دفع فاضلاب شهری و مساحت واحدهای سکونتگاهی ندارند و امتیاز بزرگ آن ها برخوردار بودن از برخی امکانات اولیه مانند سیستم های حرارت و برودت مرکزی و یا سایر امکانات اولیه می باشند. استان اصفهان با وزن نهایی۰۳۸/۰ برخوردارترین استان ایران به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

مسکن ، تسهیلات ، نوع مسکن ، تحلیل سلسله مراتبی(AHP) ، استان های ایران