عوامل اصلی کنترلکننده کیفیت مخزنی سازند عرب در میدان نفت سنگین فردوسی دربخش دور از ساحل خلیج فارس

  • سال انتشار: 1393
  • محل انتشار: فصلنامه پژوهش های چینه نگاری و رسوب شناسی، دوره: 30، شماره: 1
  • کد COI اختصاصی: JR_JSSR-30-1_004
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 238
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

مهدی دارایی

دانشگاه تهران

علی اسعدی

دانشجو

حسین رحیم پور

دانشکده زمین شناسی دانشگاه تهران

نوشین فتحی

دانشگاه آزاد علوم تحقیقات

علی اسعدی

دانشگاه تهران

چکیده

         بخش بالایی سازند سورمه (معادل سازند عرب) با سن ژوراسیک بالایی، یک توالی کربناته- تبخیری است که میزبان نفت سنگین در میدان فردوسی در بخش دور از ساحل خلیج فارس می­باشد. این مطالعه نشان داده است که عوامل رسوبی و دیاژنزی، کنترلکننده اصلی کیفیت مخزنی هستند. بر اساس مطالعات سنگ­شناسی و شناسایی رخساره های رسوبی، سازند عرب در یک رمپ کربناته هموکلینال تشکیل شده است که شامل چهار کمربند رخساره ای اصلی شامل بالای جزرومدی، پهنه جزرومدی، لاگون و سدی می باشد. مهمترین فرآیندهای دیاژنزی موثر انحلال گسترده جوی، میکرایتی­شدن، دولومیتی شدن و سیمانی­شدن دریایی بوده است. تجزیه و تحلیل پتروفیزیکی و پتروگرافی در میدان فردوسی نشان می دهد که کیفیت مخزنی در این توالی عمدتا توسط محیط رسوبی و برخی از فرآیندهای دیاژنزی کنترل می شود. رخساره های سدی دارای کیفیت مخزنی مناسب با رخساره های لاگونی بسیار متخلخل همراه هستند. این تخلخل بالا در رخساره های لاگون عمدتا به دلیل حفرات رشدی برخی از جلبک ها و انحلال جوی می باشد. علاوه بر این، سیمان های دریایی با ایجاد چارچوب های سخت در رخساره های دانه غالب، منجر به حفظ تخلخل و تراوایی در طی دیاژنز تدفینی شده اند. از طرف دیگر، رسوب تبخیری ها در محیط با شوری بالا، منجر به ایجاد سدهای ناتراوای عمودی بین کربنات ها و جلوگیری از خارج شدن مایعات سنگ های تحت فشار و در نهایت کاهش فشار روباره (به دلیل ازدیاد فشار هیدرواستاتیک) شده است. همچنین این رسوبات ب ه عنوان سنگ پوش مخازن عرب عمل نموده اند.

کلیدواژه ها

واژه های کلیدی: سازند عرب, میکروفاسیس, مدل رسوبی, دیاژنز, کیفیت مخزنی

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.