ارائه یک مدل ارزیابی اعتماد فازی برای افزایش امنیت میان موجودیت های سیستم های ابری با استفاده از شبکه پتری

اعتماد، معنای جدیدی را برای بهبود امنیت میان موجودیت های سیستم های ابری به ارمغان می آورد. رابطه اعتماد یکی از پیچیده ترین روابط میان موجودیت ها می باشد چرا که بسیار ذهنی، غیر متقارن، متعدی، پویا، و دارای خاصیت عدم قطعیت می باشد. در محیط ابر، موجودیت ها به طور بالقوه بدون داشتن تماس های قبلی تعاملاتی را با یکدیگر آغاز می کنند. این تعاملات می تواند یا به صورت مستقیم میان دو موجودیت و یا به صورت غیر مسنقیم از طریق توصیه موجودیت های ثالث، شکل گیرد. در این مقاله مدل اعتمادی را با توجه به سابقه تعاملات میان موجودیت ها و بر اساس ریاضیات فازی (برای پوشش عدم قطعیت) ارائه شده است به گونه ای که روابط میان موجودیت های ابر، بر اساس تعاملات موفق و ناموفق گذشته میان آن ها مدل سازی می شود. همچنین برای شناسایی موجودیت های مخرب از شباهت میان موجودیت ها استفاده شده است تا تاثیر موجودیت های مخرب در محاسبه اعتماد خنثی شود. متناسب با مدل ارائه شده الگوریتمی برای محاسبه اعتماد ارائه شده و از شبکه پتری برای طراحی استفاده شده است. نتایج ارزیابی، نشان دهنده بهبود کارایی، محاسبه دقیقتر درجه اعتماد میان موجودیت ها، شناسایی موجودیت های مخرب و نیز ارتقای تعاملات میان موجودیت های ابر می باشد به گونه ای که میزان تعاملات موفق در سطح بالایی پس از رکود اولیه قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

اعتماد مستقیم ، اعتماد توصیه ای ، امنیت ، مدل اعتماد ، محاسبات ابری ، منطق فازی