«تاکید مجاز» و پیوند آن با «ابهام متن»
- سال انتشار: 1395
- محل انتشار: فصلنامه فنون ادبی، دوره: 8، شماره: 1
- کد COI اختصاصی: JR_LIAR-8-1_002
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 252
نویسندگان
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
«مجاز» از مشهورترین پدیده های زبانی در زبان شناسی عربی است. یکی از شرایط به کارگرفتن مجاز همراه ساختن آن با «قرینه» است. وظیفه قرینه جلوگیری از برداشت معنی حقیقی از واژه ای است که به صورت مجازی به کار رفته است. «تاکید» نیز یکی دیگر از ابزار های مهم در زبان عربی است که بر خلاف قرینه غالبا برای جلوگیری از احتمال برداشت معنی مجازی استفاده می شود؛ بنابراین، منطقی به نظر نمی رسد که واژه ای مجازی بتواند مورد تاکید قرار بگیرد. با این حال، برخی از زبان شناسان مسلمان «تاکید مجاز» را جایز شمرده و نمونه هایی نیز برای آن ذکر کرده اند. در این مقاله برآنیم تا با روشی وصفی ـ تحلیلی، درستی دیدگاه ایشان را بررسی کرده تاثیر آن را بر شکل گیری فهم مخاطب توضیح دهیم. بر اساس داده های این پژوهش، تاکید مجاز بر خلاف ظاهر غیرمنطقی اش می تواند پدیده ای پذیرفته در سنت زبانی عربی باشد.کلیدواژه ها
بلاغت, مجاز, حقیقت, تاکید مجاز, ابهاماطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.