تحلیلی بر نگرش مدرسان زبان فارسی به ارائه بازخورد تصحیحی شفاهی در کلاس درس

با توجه به نقش مهم بازخوردهای تصحیحی شفاهی­ در پیشرفت یادگیری زبان­ و عدم وجود پژوهش کافی در خصوص نگرش مدرسان زبان، به خصوص مدرسان زبان فارسی، به ارائه بازخورد تصحیحی شفاهی، هدف پژوهش حاضر بررسی، تحلیل و نقد نگرش مدرسان زبان فارسی به ­ارائه بازخورد شفاهی و نیز بررسی عملکرد آنها در کلاس می باشد. بدین­منظور ۱۵ مدرس زبان فارسی از میان مدرسان زبان فارسی به غیرفارسی­زبانان انتخاب­شدند و به پرسشنامه مورداستفاده پاسخ دادند. این پرسشنامه دارای ۲۰ سوال بسته­پاسخ در مقیاس لیکرت ۵ گزینه­ای و سوالات بازپاسخ بود. نتایج تحلیل داده­های کمی و کیفی نشان­داد که مدرسان زبان فارسی به­غیر فارسی­زبانان نگرش مثبتی نسبت به بازخوردهای تصحیحی شفاهی دارند و بیشترین فراوانی از نظر نوع بازخوردها در کلاس، راهبرد فراخوانی و کمترین فراوانی تکرار، درخواست روشن­سازی و فرازبانی است. می توان نتیجه گرفت که نگرش مثبت مدرسان زبان فارسی به بازخورد تصحیحی شفاهی باعث شده که استفاده از آن در عملکردشان نیز آشکار شود. همچنین، می توان ادعا کرد که مدرسان زبان فارسی از طیف متنوعی از بازخوردها استفاده می کنند ولی بازخورد فراخوانی بسامد بالاتری دارد. نتایج این پژوهش می تواند به کمک مدرسان زبان فارسی، پژوهشگران این حوزه و نیز طراحان دوره های تربیت مدرس زبان فارسی آید.

کلیدواژه ها:

آموزش زبان فارسی به­غیرفارسی­زبانان ، بازخورد تصحیحی شفاهی ، نگرش