ارزیابی ساختار ژنتیک جمعیت سیچلید ایرانی (Iranocichla hormuzensis) به عنوان تنها گونه بومی از خانواده سیچلیده در ایران، با نشانگر ریزماهواره

سیچلید ایرانی (Iranocichla hormuzensis)، تنها عضو خانواده سیچلیده در ایران، پراکنش نسبتا وسیعی در حوضه هرمز از جمله رودخانه های مهران و چشمه خورگو دارد. مقایسه تنوع ژنتیکی ذخایر سیچلید ایرانی در چشمه خورگو و رودخانه مهران در استان هرمزگان با استفاده از چهار جفت آغازگر ریزماهواره OS۶۴)، OS۷، OS۲۵ و (OS۷R انجام شد. تمامی جایگاه های بررسی شده چندشکل بودند. میانگین تعداد آلل مشاهده شده در جمعیت چشمه خورگو ۵ و در جمعیت مهران ۷۵/۵ بود. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار در جمعیت چشمه خورگو ۷۸/۰ و ۷۱/۰ و در جمعیت مهران ۶۰/۰ و ۶۸/۰ بود. نتایج، انحراف از تعادل هاردی-واینبرگ در تمامی جایگاه ها به جز جایگاه OS۷ در ناحیه چشمه خورگو و جایگاه های OS۲۵ و OS۷ در ناحیه مهران را نشان داد. تمایز ژنتیکی پایین بین جمعیت ها (۳ درصد) و تنوع ژنتیکی بالای درون جمعیت ها (۹۷ درصد) به همراه وجود جریان ژنی قابل توجه بین دو ناحیه (۷۶/۱۰ فرد در هر نسل) از دیگر نتایج این پژوهش بود. نتایج این تحقیق برای نخستین بار اطلاعاتی را در خصوص ساختار ژنتیک جمعیت سیچلید ایرانی ارایه نمود که می تواند به منظور حفاظت و بهره برداری از ذخایر این گونه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، سیچلید ایرانی ، Iranocichla hormuzensis ، ریزماهواره ، هرمزگان