تاثیر شایستگی تجاری سازی فناوری بر مزیت رقابتی: نقش تعدیلگر متغیر بازارگرایی

در فضای رقابتی موجود در میان شرکت های نرم افزاری، موفقیت این شرکت ها در دستیابی به مزیت رقابتی، بدون سرمایه گذاری در بخش ایده ها و فناوری های جدید، دور از ذهن به نظر می رسد. تجاری سازی فناوری که همان فرایند کسب ایده جدید، توسعه فناوری، تبدیل ایده به محصول با استفاده از فناوری و ارائه آن به بازار می باشد، بدون محور قراردادن مشتری در اولویت­های شرکت که همان مفهوم بازارگرایی را نشان می دهد، نمی­تواند باعث مزیت رقابتی شود. از این­رو، پژوهش حاضر  میزان تاثیر شایستگی تجاری سازی فناوری از طریق نقش تعدیلگر بازارگرایی، بر مزیت رقابتی را بررسی کرده است. با این هدف، از روش توصیفی- پیمایشی استفاده شده است. پرسشنامه پژوهش را ۱۳۰ نفر از کارکنان و مدیران پنج شرکت نرم افزاری که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده­اند، پاسخ داده­اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی به کمک نرم افزار Smart PLS ۳ استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد که شایستگی تجاری سازی فناوری بر هر دو مزیت هزینه و تمایز، به ترتیب با ضریب مسیر ۵۲۶/۰ و ۶۷۹/۰ تاثیر مثبت و معناداری دارد. نتایج همچنین نشان می­دهد که بازارگرایی، تنها در رابطه شایستگی تجاری سازی فناوری و مزیت تمایز، با ضریب مسیر ۴۹۱/۰ نقش تعدیلگر دارد.

کلیدواژه ها:

شایستگی تجاری سازی فناوری ، بازارگرایی ، مزیت رقابتی ، مزیت هزینه ، مزیت تمایز