ارزش آزمون رسوب در برآورد کیفیت نانوایی گندم و توجیه تغییرات آن از راه تجزیه زیرواحدهای گلوتنین با روشRP-HPLC

به منظور بررسی ارتباط میان مقدار رسوب با کیفیت SDS و کیفیت نانوایی گندم، زیرواحدهای گلوتنین ژنوتیپ های مختلف (ارقام ایرانی و خارجی) به وسیله کروماتوگرافی مایع با کارایی زیاد و فاز معکوس تجزیه گردیدند. ارتفاع رسوب هر ژنوتیپ به عنوان معیار غیرمستقیم ارزیابی ارزش نانوایی در نظر گرفته شد. ضرایب هم بستگی بیانگر ارتباط بیشتر نقاط فراز گلوتنین با وزن مولکولی کم و مقدار رسوب بودند. تجزیه مولفه های اصلی وجود ارتباط میان برخی از زیرواحدها و مقدار رسوب را تایید نمود. با استفاده از رگرسیون مرحله ای، دو زیرواحد با وزن مولکولی کم و چهار زیرواحد با وزن مولکولی زیاد انتخاب گردید، که به ترتیب ۲/۷۰ و ۷/۱۸ درصد از تغییرات مقدار رسوب را توجیه نمودند. بر اساس نتایج رگرسیون مرحله ای، تابع تشخیصی تعیین شد که کارایی زیادی را در جداسازی درست ژنوتیپ های کاملا متفاوت (ارقام بومی و زراعی ایرانی) داشت، و نشان داد که ارتباط به دست آمده میان زیرواحدهای گلوتنین و مقدار رسوب به گونه چشم گیری ژنتیکی بوده و آثار زیرواحدهای با وزن مولکولی کم و زیاد بر مقدار رسوب افزایشی است. بنابراین، به نظر می رسد که می توان از این روش، و بر پایه اجزای بیشتری از زیرواحدهای پروتئین (نه تنها زیرواحدهای گلوتنین با وزن مولکولی زیاد)، کیفیت نان را در بسیاری از زمینه های ژنتیکی برآورد نمود.

کلیدواژه ها:

Discriminant function ، Stepwise regression ، Principal components ، RP-HPLC ، Glutenin ، Wheat. ، تابع تشخیص ، رگرسیون مرحله ای ، مولفه های اصلی