خدامراد نابکی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
محمد فروغی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

تجربه به دست آمده از زلزله های گذشته نشان می دهد که پدیده برخورد لرزه ای به دلیل تفاوت در خصوصیات دینامیکی سازههای مجاور و عدم رعایت فاصله مناسب در مناطق شهری نقش مهمی را در خرابیها ایفا کرده است. از سال 1369 ویرایش اول 2800 ایران به فاصله گذاری ساختمانها برای جلوگیری از ضربه زدن آنها به یکدیگر توجه کرده و ضوابطی را معرفی نموده است. این روال در ویرایشهای بعدی آئین نامه نیز، بدون تغییر اساسی، حفظ شده است و این ضوابط برای تمام مناطق با پهنه بندیهای مختلف خطر نسبی زلزله یکسان می باشد. در این پ ژوهش ساختمان- های مجاور با توجه به پهنه بندیهای مختلف خطر نسبی زلزله در کنار یکدگر مدل شده است و اثر ضربه این ساختمانها به یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است که در نهایت نتایج نشانگر آن است که در مناطق با لرزه خیزی مختلف اثر ضربه نیز متفاوت خواهد بود و میزان خرابی ناشی از ضربه نیز متغیر است

ضربه، پهنه بندیهای مختلف خطر نسبی زلزله، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی، ساختمانهای مجاور