اثر ملاس، اوره و تلقیح باکتریایی بر ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری ماده خشک آفتابگردان سیلو شده

گیاه آفتابگردان با دانه و بدون دانه در یک طرح فاکتوریل ۲×۲×۲×۲ با سه تکرار با استفاده از چند افزودنی در سطل های پلاستیکی به صورت آزمایشگاهی سیلو گردید. افزودنی ها به شکل فاکتوریل در سطوح زیر اضافه شدند: ملاس به میزان ۴ درصد وزن تر، اوره به میزان ۵/۰ درصد وزن تر و باکتری با نام تجاری آگروس(Agroos) و به میزان ۶ گرم در تن علوفه. به طور کلی تهیه آفتابگردان سیلو شده به صورت گیاه کامل (دانه دار بودن) در مقابل تهیه سیلاژ بدون طبق (بی دانه) منجر به تولید سیلاژهایی با pH ، غلظت دیواره سلولی و خاکستر کمتر و در مقابل غلظت پروتئین خام، چربی خام (انرژی زایی) بیشتر شد، ولی از لحاظ تولید اسید لاکتیک و تجزیه پذیری ماده خشک اختلاف معنی داری بین این دو دسته وجود نداشت. (۰۵/۰ ملاس باعث شد تا غلظت اجزای دیواره سلولی و چربی خام در آفتابگردان سیلو شده کمتر، ولی تجزیه پذیری ماده خشک و نیز مقدار ماده خشک آن بالاتر باشد، به طوری که بیشترین تجزیه پذیری ماده خشک در سیلاژهای دارای ملاس دیده شد (میانگین سیلاژهای ملاس دار۰۴/۵۸ درصد،اثر ملاس( ۰۰۷/P<۰).افزودن اوره تنها مقدار پروتئین خام سیلوها را به طور معنی داری بالا برد و این اثر بین دو گروه آفتابگردان سیلو شده (به همراه دانه یا بدون آن) یکسان بود(P<۰.۰۰۰۱). سایر صفات تخمیر به طور معنی داری تحت تاثیر اثر اوره نبودند. هم چنین افزودن باکتری به آفتابگردان سیلو شده غلظت اسید لاکتیک را در سیلوها بالا برد (۸۱/۲ درصد) که این افزایش در آفتابگردان سیلو شده بدون دانه بیش از آفتابگردان سیلو شده به همراه دانه بود. ولی این اثر متقابل معنی دار نبود(۰۵/۰ ملاس به طور معنی داری کپک زده بودند(P<۰.۰۰۰۱). نتایج آزمایش نشان داد که با سیلو کردن آفتابگردان به صورت گیاه کامل و افزودن ملاس می توان سیلوهای با کیفیت تری تهیه کرد. ضمن این که بهبود کیفیت سیلو با افزودن ملاس ممکن است نمایانگر آن باشد که برای ساخت یک سیلاژ با کیفیت آفتابگردان، افزودن منبعی از کربوهیدرات های محلول ضروری است.

کلیدواژه ها:

Sunflower silage ، Seed ، Molasses ، Urea ، Bacterial inoculant ، آفتابگردان سیلو شده ، دانه دار بودن ، ملاس ، اوره ، تلقیح باکتریایی