تنوع ژنتیکی در توده های بومی شبدر ایرانی با استفاده از آغازگرهای نیمه تصادفی

سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 176

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JWSS-12-45_014

تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

نژادهای بومی یک گیاه زراعی به عنوان منابع با ارزش ژنتیکی محسوب می شوند. در این تحقیق ۲۰ توده بومی شبدر ایرانی  (.Trifolium resupinatum L) که از نقاط مختلف کشور جمع آوری شده بود، مورد استفاده قرار گرفت. نمونه DNA متعلق به ۲۰ ژنوتیپ شبدر با استفاده از نشانگرهای نیمه تصادفی که مکان هدف آنها براساس نواحی برش اتصال اینترون- اگزون (ISJ) است، تکثیر شدند. سی آغازگر نیمه تصادفی از دو گروه آغازگرهای با هدف اینترون (IT)و هدف اگزون (ET )در این مطالعه به کار رفت که ۱۰ آغازگر تکرار پذیر بوده و ایجاد چند شکلی در توده های شبدر مورد مطالعه نمودند. تجزیه خوشه ای با استفاده از نرم افزار NTSYS و روش UPGMA و تشکیل ماتریس تشابه جاکارد صورت گرفت. آغازگرها مجموعا تولید ۱۱۱ باند نمودند که از این تعداد، ۹۳ باند (۸۴%) در بین ژنوتیپ های شبدر چند شکل بودند. بیشترین و کمترین قطعات تکثیر شده به ترتیب مربوط به آغازگرهای IT۱۵-۳۱و ET۱۸-۴ بود و متوسط تعداد باند برای هر آغازگر ۱/۱۱ عدد برآورد شد. براساس تجزیه کلاستر توده های شبدر به ۵ گروه تقسیم شدند که از آن میان ۲ توده کازرون و کرمانشاهی۱ هر کدام به تنهایی یک گروه را تشکیل دادند. براساس ماتریس تشابه، کمترین شباهت (۴۲/۰) مربوط به توده های الویجان و کازرون بود و توده های چگنی و هفت چین همدانی بیشترین شباهت ژنتیکی را به خود اختصاص دادند. گروه بندی حاصله تا حدودی با گروه بندی توده های شبدر ایرانی براساس مبداء جغرافیایی هم آهنگی داشت. با توجه به نتایج به دست آمده، می توان بیان داشت که استفاده از فن آوری PCR با آغازگرهای نیمه تصادفی در بررسی تنوع ژنتیکی توده های شبدر ایرانی مناسب بوده و آنها را به خوبی از هم متمایز نموده است.