حسن رضایی صدر
علی محمد آخوندعلی
فریدون رادمنش
غلامعلی پرهام

در این مطالعه، تاثیر ناهمگنی های مکانی بارندگی بر پیش بینی هیدروگراف سیلاب در سه حوضه آبریز کوهستانی در جنوب غرب ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت شبیه سازی هیدروگراف سیلاب خروجی از حوضه های آبریز، از مدل شبکه محصور زیرحوضه ها (WBNM) استفاده گردید. هم چنین، جهت درونیابی هیتوگراف بارندگی ایستگاه های اطراف، دو روش درون یابی تیسن و عکس مجذور فاصله به کار گرفته شد و نتایج به دست آمده با هیتوگراف بارندگی نزدیک ترین ایستگاه مقایسه و مشاهده گردید که بهترین هیدروگراف شبیه سازی شده از هیتوگراف بارندگی نزدیک ترین ایستگاه حاصل می شود. نتایج به دست آمده هم چنین هیچ گونه رابطه ای بین تغییرات مکانی بارندگی و هیدروگراف خروجی به دست نداد. میدان دو بعدی نامانای بارندگی ناشی از توپوگرافی نامنظم باعث تشکیل الگوهای مختلف بارندگی در منطقه شده که دخالت این الگوها در فرآیند درونیابی باعث ایجاد انحرافات زیاد در هیتوگراف های درونیابی شده توسط روش های تیسن و عکس مجذور فاصله گردید. نتیجه گیری شد که انحرافات مشاهده شده بیشتر از آن که ناشی از عدم وجود رابطه بین تغییرات مکانی بارندگی و پاسخ حوضه آبریز باشد، ناشی از عدم برآورد صحیح میانگین هیتوگراف های بارندگی در بین ایستگاه ها می باشد. در نتیجه، در حوضه های آبریز کوهستانی با توپوگرافی نامنظم، فقدان داده های کافی ناشی از شبکه غیرمتراکم ایستگاه ها را می توان مهم ترین عامل عدم قطعیت در مدل سازی تغییرات مکانی بارندگی قلمداد نمود.

Spatial Heterogeneity of rainfall, Runoff, Thiessen, IDW, WBNM., ناهمگنی های مکانی بارندگی، رواناب، تیسن، IDW، WBNM