تاثیر رزین پلی یورتان A بر مقاومت برشی خاک گچی

لزوم کاهش هزینه ساخت سازه های خاکی با توجه به محدودیت در بودجه و سرعت اجرای کار، مهندسین را بر آن می دارد که جهت جلوگیری از جابه جایی حجم زیاد خاک، از مصالح محلی، حداکثر استفاده را بنمایند. به طورکلی تغییر عملکرد خاک به منظور اصلاح کاربرد مهندسی خاک، تثبیت خاک نامیده می شود. تثبیت خاک به روش های مکانیکی، الکتریکی، حرارتی، شیمیایی و غیره امکان پذیر می باشد. خاک گچی از جمله خاک هایی است که استفاده از آن در امور عمرانی و به ویژه سازه های در مجاورت آب، نیازمند تثبیت می باشد. هدف از این مطالعه استفاده از روش تثبیت شیمیایی با افزودن ماستیک پلی یورتان A جهت بهبود مقاومت برشی خاک گچی می باشد. بدین منظور نمونه خاک موردنظر از ۳کیلومتری شمال غربی شهرستان رامهرمز، واقع در استان خوزستان تهیه گردید. آزمایش ها با نمونه های خاک حاوی ۰%،۱%،۲%،۳%،۵%و۷% ماده افزودنی مذکور و با رطوبت اپتیمم به دست آمده از آزمایش پروکتور استاندارد، متراکم شده و در نهایت تحت آزمایش برش مستقیم با سرعت برشی ۵/۰ میلی متر بر دقیقه قرار گرفتند. پس از استخراج پارامترهای چسبندگی خاک، با تحلیل نتایج مشخص گردید که مناسب ترین نسبت اختلاط ماده افزودنی ماستیک پلی یورتان A، ۵% می باشد.

کلیدواژه ها:

Gypsiferous soil ، A polyurethane Mastic ، Shear strength ، Optimum moisture. ، خاک گچی ، ماستیک پلی یورتان A ، مقاومت برشی ، رطوبت اپتیمم