مطالعه تطبیقی درون مایه های غزل شریف رضی و فخرالدین عراقی

شریف رضی (۴۰۶ هـ.) شاعر و ادیب عرب و فخرالدین عراقی (۶۸۸ هـ.) شاعر نامور ایرانی از جمله شاعران برجسته‎ای هستند که در قالب غزل، سروده‎های دلنشینی از خود بر جای نهاده‎اند و هر یک، با توجه به عوامل بیرونی و درونی و نیز توانایی خویش، از آن به عنوان ابزاری به منظور بیان اندیشه و عواطف خود بهره جسته‎اند. اشعار عاشقانه رضی و عراقی با وجود فاصله زمانی و تفاوت زبانی، دربردارنده مفاهیم و اندیشه‎های همسان بسیاری است. این امر، نگارندگان را بر آن داشت تا با استفاده از شیوه تطبیق اندیشه‎های عاشقانه دو شاعر، به جستجو درباره مضامینی بپردازند که در غزلشان به دو شاعر هویت می‎بخشند. مقاله حاضر در پی آن است ضمن بررسی ویژگی‎های ادبیات تغزلی دو شاعر، به رهیافتی از طرز تفکر و مشرب اعتقادی آن ها دست یابد. با عنایت به نتایج به دست آمده، غزل دو شاعر، از مبنایی عرفانی و آرمانی سرچشمه می‎گیرد و دارای مشابهت‎های مضمونی، همچون وفاداری، پاکدامنی، بلندهمتی و... است که این امر، از نوعی همسویی اندیشگانی در غزلشان حکایت دارد.  

کلیدواژه ها:

الادب المقارن ، الشریف الرضی ، فخر الدین العراقی ، الغزل ، الحب