توصیف نیمرخ ویژگی های پیکری (ترکیب بدنی، تیپ بدنی) و فیزیولوژیکی رویینگ کاران نخبه زن و مرد ایرانی

مقدمه و هدف: هدف پژوهش حاضر توصیف نیمرخ پیکری (ترکیب بدنی، تیپ بدنی) و فیزیولوژیکی رویینگ کاران نخبه زن و مرد ایرانی و مقایسه با چند کشور دیگر بود که در راستای کمک به فرآیند استعدادیابی در کشور و بررسی وضعیت ملی ­پوشان ایرانی انجام شد. به همین منظور ۲۵ قایقران سبک وزن و سنگین وزن تیم ملی ایران (۱۸ نفر آقایان و ۷ نفر بانوان) اعزامی به مسابقات آسیایی گوانجو ۲۰۱۰ مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش شناسی: نیمرخ پیکری بر اساس دستورالعمل ایساک شامل قد، وزن، پنج نقطه محیط اندام، دو پهنای استخوان بازو و ران به اضافه قد نشسته و طول دو دست بود. متغییرهای ترکیب بدنی شامل وزن، درصد چربی و BMI بوده و متغییرهای فیزیولوژیکی هوازی(HRVO۲max, Pmax, Vo۲max) و بی­ هوازی (حداکثر توان نسبی و مطلق بالاتنه و پایین تنه) نیز اندازه­ گیری شد. از آمار توصیفی به منظور توصیف داده­ های پژوهش استفاده شد. یافته­ ها: نتایج پژوهش نشان داد که در تمام ویژگی­های پیکرسنجی، تیپ بدنی، شاخص های فیزیولوژیکی بین گروه مردان و زنان سبک و سنگین وزن اختلاف معناداری وجود داشت(۰.۰۵/≥P) و تنها در شاخصHRVO۲max  در گروه سنگین وزن اختلاف معنادار نبود.                 بحث و نتیجه گیری: بر اساس پژوهش حاضر مشاهده شد که ملی ­پوشان ایرانی به لحاظ پیکری نسبت به فیزیولوژیکی در جایگاه مناسب تری قرار دارند، هرچند که در شاخص­ های فیزیولوژیکی هم در مقایسه با سایر پژوهش­ ها در خارج کشور در وضعیت مطلوبی قرار دارند، به نظر می­ رسد با بهبود و تغییر در کمیت و کیفیت برنامه ­های تمرینی ملی­ پوشان می توان به هرچه بیشتر شدن تعداد مدال های جهانی کمک کرد، زیرا نشان داده شده که ملی پوشان به لحاظ ویژگی­ های پیکری و فیزیولوژیکی در جایگاه مناسبی قرار دارند. لذا بهبود کیفیت تمرین باعث افزایش تاثیر قابلیت های جسمانی مناسب ورزشکاران در بهبود رکوردهای قایقرانان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

Anthropometric ، Physiological profile ، rowing ، elite rower ، پیکرسنجی ، نیمرخ فیزیولوژیکی ، روئینگ ، روئینگ کار نخبه