پیش بینی کمک طلبی تحصیلی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی و خود ناتوان سازی تحصیلی

این پژوهش با هدف پیش بینی کمک طلبی تحصیلی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی وخود ناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفت. از بین کلیهدانش آموزان مقطع متوسطه شهر قم با استفاده از نمونه گیری خوشه ای ۲۰۰ دانش آموز بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه کمک طلبی تحصیلی (ریان و پنتریچ،۱۹۹۸)، مقیاس خود ناتوان سازی تحصیلی (میلگی، کاپلان و میدلتون، ۲۰۰۱) وپرسشنامه خوکارآمدی تحصیلی (اسمیت، ۱۹۸۸) پاسخ دادند. روش تحقیق این پژوهشهمبستگی و روش آماری برای تحلیل داده ها همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه بود.نتایج همبستگی نشان داد که بین ابعاد خودکارآمدی تحصیلی (کارایی تحصیلی و کارایی درتکالیف آزمایشگاهی) با خودناتوان سازی تحصیلی همبستگی معکوس معنادار وجود دارد.از بین مولفه های کمک طلبی تحصیلی، مولفه اجتناب از کمک با مولفه های خودکارآمد یتحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی همبستگی معنادار نشان نداد منتها مولفه پذیرشکمک با هر دو مولفه خودکارآمدی تحصیلی همبستگی مثبت معنادار داشت. نتایج تحلیلرگرسیون نشان داد که مولفه های خودکارآمدی تحصیلی (کارایی تحصیلی و کارایی درتکالیف آزمایش گاهی) بیشترین توانایی پیش بینی را بر مولفه کمک طلبی تحصیلی(پذ یرش) دارند اما خود ناتوان سازی تحصیلی توا نایی پیش بینی مولفه کمک طلبیتحصیلی (پذیرش) ندارد. همچنین متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و خودناتوان سازیتحصیلی توانایی پیش بینی کمک طلبی تحصیلی (اجتناب) را نداشتند.

کلیدواژه ها:

کمک طلبی تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، خود ناتوان سازی تحصیلی